Աւանդութեան համաձայն՝ Անին կործանուելէ ետք անոր բնակիչներու մէկ մասը եկած է այստեղ եւ հանդիպելով սառնորակ աղբիւրի՝ անոր մոտ հիմնած են նոր քաղաք, որը կոչած են Ակն։ 1300-1321 թուականներուն Անիէն այստեղ գաղթած հայերը հիմնադրած են իրենց թաղամասը՝ Ս. Հակոբ եկեղեցիով։
Հին ժամանակ Ակնը մտած էր Փոքր Հայքի Երկրորդ Հայք նահանգի մեջ։ Նոր ժամանակներուն մտած է երբեմն Կարինի, երբեմն՝ Խարբերդի, երբեմն ալ՝ Սեբաստիայի նահանգի մէջ։ XIV դարի սկզբն Ակնը գրաւած են թուրքերը։
1896 թուականի Սեպտեմբերի 3-4-ին թուրք հրոսակները յարձակուած են Ակնի, իսկ քրտերը՝ շրջակայ հայ գիւղերու վրայ, կոտորած են բնակիչներուն, կողոպտած են ու վարած են տուները։ Յետագայ երկու տասնամեակին հայերը վերաշինած են քաղաքը, Ակնի մէջ կրկին կեանքն աշխուժացաւ։ Մեծ եղեռնին Ակնը եւ շրջակայ գիւղերը դատարկուեցան հայերէն, որոնց մեծ մասը շուտով զոհ դառձած էր գաղթի ճանապարհին։ 1929 թուականի տուեալներով՝ Ակնի մէջ մնացած էր ընդամենը 41 հայ բնակիչ։