Աւանցը որպէս գիւղ եւ նաւահանգիստ կը գտնուի Արեւմտեան Հայաստանի Վան վիլայէթի Վան գաւառակին մէջ: Գիւղը կը գտնուի Վանայ լիճի ափին, բարձր սարահարթի վրայ: Կը հանդիսանար Վանայ լիճի ամէնէն յայտնի նաւահանգիստը։
Գիւղը միջին դարերուն եղած է գրչութեան կեդրոն, ուր գրուած են բազմաթիւ ձեռագիր մատեաններ: Մինչեւ 1810 թուականը գիւղն ունէր՝ Սուրբ Յովհաննէս Կարապետ եւ Սուրբ Յարութիւն եկեղեցիները: Սուրբ Յարութիւն եկեղեցին ժողովուրդին կողմէ ընդունուած էր անուանել նաեւ Սուրբ Աստուածածին: Գիւղին համար աղէտաբեր եղած են լիճի՝ 1810 թուականի կէսերուն տեղի ունեցած ուժեղ ալեկոծութիւնները, որուն արդիւնքով ջրակուլ եղած է ողջ գիւղը եւ եկեղեցիներէն մէկը: Աւանցը կրկին վերաշինուած է աւելի բարձր դիրք ունեցող սարահարթի վրայ։
1850-ական թուականներուն Աւանցն ունէր արդէն 300 տուն՝ աւելի քան 2000 հայ բնակիչներով, իսկ աւելի ուշ՝ շուրջ 500 տուն հայ բնակչութեամբ:
19-րդ դարու սկիզբը գիւղին մէջ կը գործէր վարժարան։ Բնակչութիւնը գլխաւորաբար կը զբաղէր այգեգործութեամբ, երկրագործութեամբ, օճառագործութեամբ, ձկնորսութեամբ, նաւաշինութեամբ ու նաւավարութեամբ։
1915 թուականին Աւանց գիւղի բնակիչներն աշխոյժ մասնակցութիւն ունեցած են Վանի հերոսական ինքնապաշտպանութեան: Աւանցն աւերուած է ցեղասպանութեան տարիներուն։ Բնակիչներէն շատեր զոհուած են գաղթի ճանապարհին, սակայն փրկուածներուն մէկ մասը կրօնափոխ եղած է չլքելով հայրենի բնօրրանը, միւս մասն ալ ապաստան գտած է Արեւելեան Հայաստան։