Իրանագետ Վարդան Ոսկանեանը կը գրէ.
«Տեղաբնիկ քանի մը ժողովուրդներոը բնօրրաններու ապօրինի բռնազաւթումին, նրանց hանդէպ ցեղասպանութeան, ուծացումին եւ «ադրբեջանականացումին», տարածքի կովկասեան, հայկական եւ իրանական պատմութեան, մշակոյթի աղճատումին եւ իւրացումին քաղաքականութեամբ եւ օսմանեան սիւիններով միայն 1918թ. առաջին անգամ պատմութեան ասպարէզ մուտք գործած արհեստածին Ադրբեջանը չի կարող ունենալ ոչ միայն տարածքային ամբողջականութիւն, այլ նաեւ գոյութեան իրաւունք։
Յարաւային Կովկասի մարմինի վրայ, ցաւալիօրէն, գոյացած քաղցկեղային աս պալարը խաթարել եւ կը խաթարէ մեր տարածաշրջանի ոչ միայն բնականոն քաղաքական ու քաղաքակրթական զարգացումը, այլ նաեւ ագրեսիայի, ծաւալապաշտութեան եւ մարդատեյացութեան մշտական աղբիւր է իւր ամբողջոուին բարբարոսական բնոյթով ու վարչախմբով, ուստի ատոր յետ ոչ միայն հնարաւոր չէ խաղաղ գոյակցութիւն, այլ որեւէ զիջում, քանզի դա դուռ պիտի բացէ շ նոր ցեղասպանութեան եւ վայրագութիւններու»։ Արեւմտեան Հայաստանի կառաարութիւնը կ’ուզէ jիշեցնել, որ Բաքուի իշխանութիւններն արդեն կ’իրականացնին ցեղասպան քաղաքականութիւն Արցախի բնիկ հայ ժողովրդի հանդէպ՝ սկսած անցեալ դարու քսանական թուականներէն: Վայրագութիւնները Բաքուի իշխանութիւններու այցեքարտն է, որը անոնք ի ցոյց կը դնեն ամ՝ն առիթով՝ ե՛ւ Բաքուի, ե՛ւ Սումգայիթի, ե՛ւ Կիրովաբադի, ե՛ւ Շուշիի ու այլ տարածքներու բնիկներու հանդէպ վարուող ցեղասպան քաղաքականութեան ժամանակ: Բայց հայ ժողովրդի համբերութեան բաժակն արդեն լցուեր է եւ նա պայտրաստ է տեր կանգնելու իւր իրաւունքներու պաշտպանութեանը, իւր պետականութեանն ու Հայաստան պետութեան ամբողջականութեանը՝ Արեւմտեան Հայաստանի դրոշի ներքոյ: