2020թ. սեպտեմբեր 27-ի չարաբաստիկ պատերազմի առաջին իսկ օրերէն պատերազմի ողջ դաժանութիւնը զգացեր են Սամուէլլ եւ Նարէկ եղբայրները. 2 եղբայրներ՝ բնաւորութեանբ տարբեր, ճակատագիրով՝ նունը: Երկու եղբայրները կռուերլ եւ իւրեանց կեանքն են զօհաբերեր Արցախի փրկութեան համար:

Սամուէլ Ղազարեանն արժանացեր է  Արցախի հերոսի կոչումին եւ պարգեւատրուեր «Ոսկէ արծիւ» շքանշանով, իսկ Նարէկ Ղազարեանը պարգեւատրուեր է «Մարտական խաչ» 2-րդ աստիճանի շքանշանով եւ «Մարտական ծառայութիւն» մեդալով:

Սամուէլ Գեղամի Ղազարեանը ծնուեր է Էջմիածին, 2000թ.  դեկտեմբեր 23-ին, իսկ Նարէկ  Գեղամի Ղազարեանը՝ 2002թ. փետրւար 13-ին: Սամուէլը եւ Նարէկը Գեղամ եւ Նուշիկ ամուսիններու միակ զաւակներն էին։ Սամուէլը 6.5, իսկ Նարէկը 7 տարեկանէն  յաճախեր   է Վաղարշապատի Մօուսես Խօրէնացու անուան հ.10  դպրոցը:Ղազարեան եղբայրները կեանքով լեցուն էին, կէնսախինդ, նպատակասլաց: Սամուէլ եւ Նարէկ եղբայրներն արդեն որոշած էին իւրեանց ապագան եւ շատ նպատակներ ունեին: Նարէկը կ՚երազեր յայտնի խոհարար դառնալ, կ՚ուզեր Իսպանիա երթալ: Ընդունուերլ էր Հայ-ֆրանսիական քոլեջ, սակայն դպրոցին հետ համատեղիլ չէր ստացուեր, ուստի որոշած էր բանակէն ետք շարունակիլ: Իսկ Սամուէլը երաժշտութեան հետ էր կապեր իւր ապագան. դհոլ կը նուագեր տղոց մեծ երազանքի ճանապարհին, սակայն, նախ հայրէնիքի հանդէպ պարտքը կատարելու էր: Տղաները բանակ զօրակոչուելու էին: Առաջինը Սամուէլը մեկնեցաւ ծառաիւթեան՝ Արցախ, ետք Նարէկը՝ շուրջ մէկ տարի անց:

Մօր խօսքով, երբ որ եղբայրները հանդիպեր էին Յադրութ, Սամուէլը ջղայնացեր էր շատ ու պահանջեր էր հրամանատարներէն, որ Նարեկին առաջնագիծ չուղարկեն, որ 2 եղբայր մի տեղ չպետք է ըլլան, եթէ պետք է՝ ինքը կը կռուի, կը զօհուի, բայց եղբայրը պետք է հասնի ծնօղներուն:

«Բոլորն ալ լսեր են տղայիս խօսքերը: Անգամ կ՚ըսեն, որ Սամուէլը զենք էր հաներ: Անոր խօստացեր էին եղբօրն ուղարկել, սակայն խօստումը ոչ միայն չեն կատարեր, այլեւ ետ են ուղարկեր դէպի մսաղաց՝ ահաբեկիչներու մօտ՝ շատ լաւ իմանալով, թէ ուր կ՚ուղարկեն,- կը նշէ տղոց մայրը:

Նարէկը կը վիրաւորուի եւ 12 ժամ ետք կը մահանա: Սամուէլը յատուկ առաջադրանք կը կատարէ, որտեղ ալ կը զոհուի ԱԹՍ-ի հարուածէն՝ հոկտեմբեր 12-ին, եղբօր մահուանէ 10 ժամ տարբերութեամբ:

Սամուէլի մարմինը երկար ժամանակ ծնօղները չէին կրնար գտնիլ:

Որդիներու գերեզմանները կառուցեր է հայրը իւր իսկ ձեռքերով, իսկ Էջմիածնի Զուարթնոց թաղամասի այն բակին մէջ, որտեղ անոնք իւրեանց մանկութիւնն են անցուցեր, հերոս եղբայրներու յիշատակը հաուերժացնող յուշակոթող է բացեր անոնց հայրը՝ Գէղամ Ղազարեանը: