Էրիկ Աբրահամեանը ծնած է 2001թ նոյեմբեր 2-ին Արմաւիրի մարզ Արմավիր քաղաք։ 5 տարեկանէն սկսեր է զբաղուեր սպորտով՝ Մարտեր առանց կանօններու, Ֆուտբոլ, Ըմբշամարտ եւ Չինական բոքս։ Նաեւ Արմաւիրի Մարզի Անյայտ կորած Ազատամարտիկներու Հարազատներու (ԱՄԱԿԱՀ) հասարակական կազմակերպութեան, «Արծիվ-13 Արմաւիրի առանձին յատուկ նշանակութեան վաշտի» սան էր ։ Կը սովրէր Տեռնոպոլի Ազգային Տնտեսագիտական Համալսարանի (ՏԱՏՀ) «Ֆինանսներ բանկային գործ եւ ապահովագրութիւն» բաժին երկրորդ կուրսը։
2019 թուականին կիսատ թողնելով ուսումը Էրիկը զօրակոչուեր է բանակ։ Ծառաիւթիւն է անցեր ԱՀ Մարտունի 3։ Յրետանաւոր էր։ Արցախեան 2-րդ պատերազմի ընթացքին եղեր է Մարտունու 146 դիրքը, որը թշնամիէն 50 մետր էր հեռու։ Յրետանաըոր ըլլաով՝ իր ճշգրիտ յաշուարկներու ու արագ կողմնորոշումին շնորհիվ բազմաթիւ ջախջախիչ յարուածներ է հասուցերլ թշնամին՝ ոչնչացնելով կենդանի ուժ եւ տեխնիկա։
Նոյեմբեր 2-ին իր ծննդեան օրը Էրիկը վերջին անգամ է խօսեր ծնողներու, բոլոր յարազատ, բարեկամներու ու ընկերներու հետ։
Նոյեմբեր 2-ի իր ծննդեան օրուա գիշերը լոյս 3 ին, Էրիկը տեղափողեր են Մարտունի 2 , որտեղ կընթանային թեժ մարտեր։ Չնայած յրետանաւոր էր, բայց ընկերները կըսեին, որ գերազանց աչքաչափ ուներ ու դիպուկ կրակող յրաձիգ էր, կը պատմէին որ իր յարուածներէն հատատ ոչ մի թշնամի չէր վրիպեր։ Նոյեմբեր 3-ին ստացեչ է ծանր վիրաւորում, երբ ընկերները փորձեր են օգնիլ չի թողեր, անոնց կեանքը փրկելու համար ըսեր է.« Տղաք, դուք փախէք, դուք գացեք, կըսեք՝ կու գան, ինծի կտանին էստեղէն»։ Աւաղ ատ եղաւ Էրիկին վերջին խօսքն ու շունչը։
Նա զօհուեր է նոյեմբեր 3- ին։
Յետմահու պարգեւատրուեր է Անվտանգութեան Ասպետաց Ակադեմիոյ կողմէն «Տիգրան Մեծ» մեդալով, ՀՀ «Առաջին գունդ» ՀԿ կողմէն «Մարտական Խաչ» մեդալով, Անյայտ կորած Ազատամարտիկներու հարազատներու հասարակական կազմակերպութեան կողմէն (ԱՄԱԿԱՀ) «Արծիւ 13» յուշամեդալով, բազմաթիւ պատւոգիրներով եւ շնորհակալագիրներով ։