-Որ մեծընաս ի՞նչ պիտի դառնաս, Տիգրա՛ն։

-Զինւոր:

-Տիգրա՛ն, բոլոր տղաներն ալ զինւոր կը դառնան, ուրիշ ի՞նչ պիտի  դառնաս:

-Ես միայն զինւոր պիտի ըլլամ…

 Արցախեան 44-օրեա պատերազմ զօհուած Տիգրան Աբազեանն առաջին դասարան է եղեր, երբ ուսուցիչի հետ ունեցեր է վերը նշուած երկխօսութիւնը։ Տիգրանը բանակ է զորակոչուեր 2020 թուականի իւնւարը: Մասնակցեր է թշնամու կողմէն բռնազաւթուած Յադրութի եւ Ջրականի թեժ մարտերը: 

Հարցազրոյցներէ մէկին մէջ հայրը ՝ Վանիկ Աբազեանը պատմեր է, որ ինքը արտագնա աշխատանքի է մեկներ Ռուսաստանի Դաշնութիւն, որոշ ժամանակ անց իր քով է տարեր նաեւ Տիգրանը: 2016 թուականի ապրիլեան պատերազմէն ետք տղան որոշեր է, որ պետք է իր հայրենիքը ապրէ եւ ծառայի հայկական բանակը: 

«Բաղնիքը անընդհատ կ՚երգէր՝ կռիւ կ՚երթանք ախպերս ու ես։ Կ՚սեի՝  Տիգրան, մի՛ երգեր այդ երգը, բայց կ՚երգէր։ Կ՚ըսեր՝ գիտե՞ս, ես բանակ կ՚երթամ՝  կռիւ սկսուելու է։ Չգիտեմ այդ ինչ կանխազգացում էր»,- իւշերու մէջ կը պատմէ մայրը՝ Էլեոնորա Վանեանցը։ Տիգրան Աբազեանը մարտի դաշտը լեյտենանտի կոչում են տուեր ««Զինւորը տուեր ենք լեյտենանտի կոչում, տուեր ենք այդ կոչումը, որովյետեւ զգացեր ենք, որ նա կարող է»։ Տեսան, որ կրնա  ճիշտ որոշումներ կայացնիլ»,-Տիգրանի հոր հետ զրոյցի ընթացքին պատմեր է անոր հրամանատարներէն մէկը: Տիգրանը մեջքի յաուածէն կը վիրաւորում  է ստացեր, ապա շրջափակման մէջ  ընկեր  քանի մը տղոց հետ։ Անոնք թաքնուեր են Վանք գիւղի մոտակայքը: «Տիգրանը եւ եւս երկու հոգի դուրս կու գան թաքստոցէ, որ ելք գտնին Տղաքը ըսեր էր՝ ինչ-որ մեքենա կը տեսնեմ. գնամ, տեսնիմ կրնանք  գալ ձեզի ալ վերցնիլ, բայց ընկեր են «յաշմայի» ձեռքը, ատկէ  ետք զինքը  չեն տեսեր»,-կը պատմէ մայրը։