44-օրեա պատերազմի առաջին զօհերէն մէկը 35-ամեա կրտսեր սերժանտ Հասմիկ Արզումանեանն էր։ Մայրը կը պատմէ՝ դեռ 2020թ․-ի ամռանը կ՚ըսէր՝ մամ, պատերազմ է ըլլալու, բայց չգիտենք՝ երբ, որ օրը, ըսեր է՝ թող, դուրս արի, Հասմիկ ջան, պատասխաներ է՝ մամ, եթէ ես կը ծխռայեմ ու երդում կու տամ, պիտի մինչեւ վերջ ծառայեմ հայրենիքս։ Մօր՝ Նունիկ Արզումանեանի բնութագրմամբ շատ հայրենասէր էր Հասմիկը թեեւ մանկութենէ չէր եազեր զինւորական ծառայութեան անցնելու մասին, բայց երբ սկսեր էր աշխատիլ, միանգամէ սիրեր էր ծառայութիւնն ու նւիրուեր բանակը:

«Դպրոցն աւարտելէն ետք Հասմիկը վարսահարդարութիւն էր սովրեր, սակայն միշտ կը ձգտեր բարձրագոյն կրթութիւն ստանալ: Մի օր ամուսնուս եղբորորդին ըսաւ, որ Սիսիանի զորամասը Հասմիկին հարմար աշխատանք կա», – կը պատմէ մայրը։

Քանի մը օր էր, ինչ տիկին Նունիկը Կապանէր, երբ սեպտեմբեր 27-ի առտուն Հասմիկը սկսաւ զանգերը չպատասխանիլ:

«Դեռ չգիտեի, որ պատերազմ է սկսուեր, եւ որ կրակեր են Հասմիկենց զորքի ուղղութեամբ․ բոլորը վիրաւոր են, հոսպիտալ են։ Անմիջապէս գիւղ վերադարձա։ Մեր բակը յաւաքուած մարդիկ եւ վառուող լոյան ամէն ինչ գուժեցին»։

Անչափ աշխոյժ, ընկերասէր ու բարեհամբոյր Հասմիկը զօրամասը կը սիրէին բոլորը։ Ուրախ մարդ էր, կատակասէր, երաժշտութիւն ու պարելն ալ անբաժան էին անկէ:  Անոր նման է նաեւ 15-ամեա աղջիկը՝ Քրիստինէն: Տիկին Նունիկի խօսքով՝ նման է Հասմիկը թէ՛ արտաքնապէս, թէ՛ բնաւորութեամբ: Ինչպէս Հասմիկը, ինքը նոյնպէս նպատակ ունէ բարձրագոյն կրթութիւն ստանալու ու կատարելու նաեւ մօր երազանքը։