Կիպրօսի համաձայնագիրը անգլո–թուրքական «պաշտպանական դաշինք» է ընդդեմ Ռուսաստանի։ Համաձայնագիրը կնքուեր է Բրիտանական Կայսրութեան եւ Թուրքական պետութեան միջեւ՝ 1878-ի հունիս 4-ին Կոստանդնապոլիս։ Դա Բեռլինի կոնգրեսի բացման նախօրեակն էր։
Այս համաձայնագիրով Մեծ Բրիտանիան պարտաւորուեր է օգնիլ Թուրքական պետութեան զէնքով, եթէ ռուս-թուրքական պատերազմը գրաւուած Բաթումը, Կարսը, Արդահանը կամ ատոնցմէ որեւէ մէկը Ռուսաստանը պահեր իր ձեռքը:
Թուրքական պետութիւնը համաձայներ է Մեծ Բրիտանիայի կողմէն Կիպրօսի բռնազաւթմանը:
Միեւնոյն ժամանակ Մեծ Բրիտանիան Ռուսաստանի հետ ատկէ առաջ՝ մայիս 30-ին կնքած գաղտնի յամաձայնութեամբ այլեւս չէր առարկեր Բաթումի, Արդահանի եւ Կարսի նկատմամբ ռուսական պահանջատիրութեան դէմ՝ ստանալով Ռուսաստանի յաւաստիացումը, որ նա Փոքր Ասիա նւաճած միւս մարզերը (Բայազետն ու Ալաշկերտի հովիտը) կվերադարձնէ Թուրքական պետութիւնը եւ ապագային Ռուսաստանի սահմանը չի ընդարձակի ասիական Թուրքական պետութեան ուղղութեամբ:
1878 թ. Բեռլինի կոնգրեսի նախօրեին այդպիսի համաձայնագիրներու կնքումը նպատակ ուներ, կողմէն մը, ապահովիլ Անգլիոյ աջակցութիւնը Թուրքական պետութեանը 1878 թ. Սան Ստեֆանոյի պայմանագիրի ռուս-թուրքական սահմաններու վերաբերեալ յօդուածներու վերանայման ժամանակ, միւս կողմէն, ուժեղացնիլ Անգլիոյ ազդեցութիւնը Թուրքական պետութիւնը եւ Մերձաւոր Արեւելք ընդհանրապէս: Անգլիական դիւանագիտութիւնը, յաւաֆարիմ իր աւանդական քաղաքականութեանը, կ՚արգելակէր յաղթանակած Ռուսաստանի յետագա առաջխաղացումը Արեւմտեան Հայաստան, որը կը սպառնար բրիտանական կայսրութեան շահերը այդ տարածքին վրայ եւ, միեւնոյն ժամանակ, Թուրքական պետութենէ գաղտնի որոշ զիջումներ ընելով Ռուսաստանը Արեւմտեան Հայաստան, կը զաւթէր Կիպրոս կղզին՝ ալ աւելի ամրապնդելով իր դիրքերը արեւելեան Միջերկրականով դեպի Հնդկաստան տանող ջրուղիները, հող նախապատրաստելով նաեւ Եգիպտոսի ապագա գրաւման համար (որն իրականացոյց 1882-ին)։ Ինչ կը վերաբերէ հայկական բարենորոգումները, որոնք նախատեսուած էին Սան Ստեֆանոյի պայմանագիրի 16-րդ յօդուածով, ապա, ստանձնելով ատոնց անցկացումը Թուրքիոյ հետ երկուստեք յամաձայնութեամբ, Անգլիան Կիպրօսի համաձայնագիրով փաստորեն Ռուսաստանը կը զրկէր բարենորոգումները հսկելու իրական յնարաւորութենէ (քանի որ ատոնք, ըստ Սան Ստեֆանոյի պայմանագիրի, պետք է կենսագործուեին մինչեւ ռուսական զօրքերու դուրսբերումը Արեւմտեան Հայաստանէ) եւ այն կըոխարինէ Թուրքական պետութեան «քրիստոնեաբնակ վայրեր բարենորոգումներ մտցնելու» անորոշ ձեւակերպմամբ։
Բեռլինի կոնգրեսի օրերը Անգլիան Կիպրոսի համաձայնագիրը լրացոյց (1878 թ. յուլիս 1-ին) եւս յօդուածով մը, ըստ որու, Ռուսաստանի կողմէն Կարսն ու գրաւուած միւս վայրերը Թուրքական պետութեանը վերադարձուելու դեպքը Անգլիան պետք է էւակուացնէ Կիպրոս կղզին, իսկ Կիպրոսի համաձայնագիրը կորցնէ իր ուժը։ Բայց արդեն սկսուած առաջին համաշխարհային պատերազմի պայմանները, երբ Թուրքական պետութիւնը յանդէս եկաւ Գերմանիոյ կողմը, Անգլիան 1914 թ. նոյեմբեր 5-ի թագաւորական յրայանգով չեղեալ համարեց Կիպրոսի համաձայնագիրը եւ յայտարարեց Կիպրոսի բռնակցման մասին։