Բեռլինի վեհաժողովը փաստորեն տերութիւնները սուլթան Աբդուլ Համիդը հանձնարարեցան «ապահովել հայերու անվտանգութիւնը չերքեզներէն ու քուրդերէն» այն պարագային, երբ ինքը` սուլթանն էր քուրդերու եւ չերքեզներու հակահայկական բոլոր գործողութիւններու գլխաւոր հրահրողը: Ատոր լաւագոյն վկաիւթիւնն է, որ հէնց Բեռլինի վեհաժողովէն ետք` 1891թ., անոր հրամանով ստեղծուեցաւ բացառապէս քուրդերէն կազմուած եւ օսմանեան կառաւարութեան յաշուին պահուող հեծելազոր, որը անոր անունով կոչուեցաւ «Համիդիե»: Այն կազմուած էր 30 գնդերէն եւ չէր մտներ օսմանեան բանակի համակարգին մէջ, այլ կը պահպանուեր որպէս ինքնուրոյն ռազմական միաւոր` տեղակայուած հայկական Երզնկա քաղաքը: «Համիդիեի» գլխաւոր նպատակը, փաստորեն, կայսրութեան ողջ տարածքը հայկական ջարդեր իրականացնիլն էր:
Համիդիեի միջոցով սուլթանը կազմակերպեր է 1895-1896 թուականներու հայկական կոտորածները։ 1915 թուականին Համիդիեն մասնակցեր է Հայերու դէմ իրականացուած Ցեղասպանութիւնը։
XIX դ. վերջը օսմանեան իշխանութիւններու կազմակերպած հայկական ջարդերու գագաթնակետը դարձան 1894-1896թթ. կոտորածները: Առաջին յարուածը հասցուեցաւ Սասունը` Բիթլիսի վիլայեթի գաւառներէն մէկը, որը մշտապէս աչքի կընկներ թուրքական կամայականութիւնները դիմադրելու իր անկոտրում կամքով: 1894թ. օգոստոսը Սասունին վրայ շարժուեցաւ թուրքական չորրորդ բանակը: Ուժերն անհավասար էին, եւ թուրքական կանոնաւոր բանակն ի վերջոյ յաղթեց: Սասունն աւերուեցաւ, կործանուեցաւ 40 գիւղ, սպանուեցաւ 10 հազար մարդ: 1895թ. սեպտեմբերը սկսան հայկական ջարդերը մայրաքաղաքը, ապա նաեւ Տրապիզոնը, Երզնկա, Մարաշ, Սէպաստիա, Կարին, Տիգրանակերտ, Պայազէտ, Խարբերդ եւ այլուր: Սուլթանական իշխանութիւնները փորձեցին ջարդեր կազմակերպիլ նաեւ Զէյթուն, սակայն ատ անոնց չյաջողուեցաւ. տեղի բնակչութիւնը նախօրոք անհրաժեշտ կազմակերպչական քայլեր էր ձեռնարկեր թուրքական զորքէրը դիմադրելու համար: Կոտորածները նոր թափով վերսկսուեցան 1896թ.: Նոր զանգուածային ջարդեր տեղի ունեցան Կոստանդնուպօլիս, Ուրֆա, Շապին-Գարահիսար, Ամասիա, Մուշ, Մարզուան եւ կայսրութեան այլ շրջանները: 1894-1986թթ. կոտորածներու ժամանակ զոհուեցաւ 300 հազար հայ: Սակայն հայերու կորուստները միայն ատորով չէին սահմանափակուի: Ստեղծուած անասելի յուսալքուած պայմանները մօտ 100 հազար հայ բռնի դարձան մահմեդական, եւ մօտաւորապէս այդքան ալ հայեր յարկադրուած հեռըցան իրենց հայրենիքէն: