Բալկանեան պատերազմները, որ կը մղուեին բալկանեան դաշինքի եւ Թուրքական պետութեան միջեւ, հանգեցուցին Բալկանները եւ ողջ Եվրոպա միջազգային յարաբերութիւններու սրմանն ու արագացուցին Առաջին համաշխարհային պատերազմի սանձազերծումը: Առաջին բալկանեան պատերազմը Օսմանեան Թուրքիոյ կրած պարտութիւնը հող նախապատրաստեց Արեւմտեան Հայաստանի հայերու հարցին նոր արծարծման համար, որու արդիւնքը Արեւմտեան Հայաստանի բարեփոխումներու հարցը հայ հասարակական շրջաններու եւ ռուսական կառաւարութեան գործուն մասնակցութեան շնորհիւ դարձաւ միջազգային դիւանագիտութեան քննարկման առարկա: 1914թ. օգոստոս 1-ին սկսուեց Առաջին համաշխարհային պատերազմը, որը տեւեց չորս տարի:Անոր մէջ հիմնական դերակատարները XIXդ. վերջին – XXդ սկզբին ձեւաւորուած երկու միմեանց թշնամի ռազմաքաղաքական խմբաւորումներն էին` Անտանտը, որու կորիզը կը կազմեին Անգլիան, Ֆրանսիան ու Ռուսաստանը, եւ Կէդրօնական պետութիւնները` Գերմանիան, Աւստրո-Հունգարիան ու Իտալիան, որը այնուհետեւ միացաւ Թուրքիան: Պատերազմի մէջ ներքաշուեց երկրագնդի բնակչութեան 75%-ը` 1,5 մլրդ մարդ, զորակոչուեց 74 մլն մարդ: Ռազմական գործողութիւններու տարբեր թատերաբեմերը զոհուեց 10 մլն, եւ վիրաւորուեց 20 մլն մարդ: 1914թ. հոկտեմբեր 29-ին Օսմանեան կայսրութիւնը, որը կը ղեկավարէր երիտթուրքական կառաւարութիւնը` բաղկացած ներքին գործերու նախարար Թալեաթէն, զինւորական նախարար Էնւերէն եւ ռազմածովային նախարար, ծովակալ Ջեմալէն, պաշտօնապէս պատերազմի մէջ մտաւ: Ամիսներ անց ամերիկեան մամուլը տուած իր հարցազրոյցը Էնուեր փաշան յետեւեալ կերպ կմեկնաբանէ Թուրքական պետութեան  մասնակցութեան պատճառները. «Անկասկած, աշխարհը դժուարութեամբ կըմբռնէ< որ Թուրքական պետութիւնը այլեւս նոյնը չէ, ինչ նախկին էր: Այսօր պատերազմ կը մղէ ոչ թէ թուրքական կառաւարութիւնը, այլ թուրք ժողովուրդը: Ֆրանսիոյ, Մեծ Բրիտանիոյ եւ Ռուսաստանի թերթերը շատ կը գրեն այն մասին, որ Թուրքիան պատերազմի մէջ մտաւ Գերմանիան օգնելու համար: Դա ճիշտ է այս պահի համար, բայց ոչ այն պահի, երբ մենք կը հաւաքագրեինք մեր ուժերը: Այսօր Աւստրո-Հունգարիան եւ Գերմանիան կօգնեն մեզի, մենք ալ` անոնց: Մենք զինւորագրուեցանք, որովյետեւ այլ ուղի չկար: …Ռուսաստանը, նուաճելով մեր տարածքները, կը սպառնար Սեւ ծովը եւ Կօւկասը, իսկ Անգլիան գործողութիւններ կը ծաւալեր Միջագետքի դէմ եւ նավատորմ էր տեղադրեր Դարդանելիին առաջ: Մենք սպասեցինք եւս մէկ շաբաթ եւ պատերազմ յայտարարեցինք: Թուրքիան այժմ ունէ լաւ պատրաստուած եւ զինուած 2.000.000-անոց բանակ: Մեզի այնքան են զրպարտեր, որ այժմ մենք կը կամենանք աշխարհին զէնքով համոզիլ, որ մենք ազգաբանորեն մեռած չենք, ինչպէս ոմանք կը պնդեն»: («Ասոշիեյթիդ փրես»-ը տուած հարցազրոյցէն, 20-ը ապրիլ, 1915թ.):