Այս տարուա համար արդեն աւարտուած կը յամարուին հայ-գերմանական միացեալ արշաւախումբի կողմէն Գեղարքունիքի մարզի Ճամբարակ համայնքի Շողակաթ եւ Արտանիշ բնակավայրերու միջակայքը գտնուող «Արտանիշ-9» հնավայրը իրականացուած պեղումները, որոնք սկսուեր էին 2020 թուականէ։
Պեղումները տուեր են չափազանց կարեւոր արդիւնքներ ու տեղեկութիւններ Սեւանա լճի հիւսիս-արեւելեան ափը՝ Արտանիշի թերակղզին, մեզմէ շուրջ 5 հազար տարի առաջ հիմնադրուած ու շուրջ երկու դար գործող բնակավայրի մասին։ Հնավայրը բացուեր է վաղ բրոնզեդարեան բնակատեղի եւ դամբարան, որը կը թուագրուի Ք.ա. III հազարամեակի առաջին կէսով: Դաշտային եւ լաբորատոր յետազոտութիւնները ցոյց կու տան, որ այստեղ ապրող հասարակութիւնը զբաղուեր է երկրագործութեամբ, անասնապահութեամբ, որսորդութեամբ, մետաղագործութեամբ, ունեցեր է ինքնատիպ ճարտարապետական եւ բրուտագործական աւանդոյթներ:
Արշաւախումբի անդամ, հնաբուսաբան Ռոման Յօվսէփեանի ներկայացմամբ՝ բուսական մնացորդներու հետազոտութիւնները ցոյց են տուեր, որ սովորական փափուկ ցորեն եւ թեփուկաւոր գարի են հիմնականը մշակեր տարածքը ու պաշարեր այստեղ: «Հացաբոյսերու մշակութիւնը, ամէնայն հավանականութեամբ, եղեր է հարակից սարերու լանջերը՝ անջրդի պայմանները: Մենք ունինք, բացի հացահատիկի մնացորդներէն, նաեւ հէնց հասկի մնացորդներ, ինչը կը վկայ է, որ հացահատիկը ոչ թէ ինչ-որ տեղէն են բերեր եւ օգտագործեր, այլ հէնց տարածքը, շրջակայք են մշակեր»,-նշեց Ռոման Հօւսէփեանը: