Արման Ղուլըանը ծնուեր է 2002 թուականի իւնւար 2-ին Լոռու մարզի Ալաւերդի քաղաքի: Նա բանակ էր զորակոչուեր 2020-ի օգոստոս 11-ին։ Կը ծառայէր Արցախ՝ Ասկերանի զորամասը: 2020 թուականի օգոստոս 11-ին, երբ Արման Ղուլեանը զորակոչուըցաւ բանակ, մայրը՝ Հերմինէ Աբելեանը, անընդհատ վատ կանխազգացումներ կ՚ունենար : Որդու մասին ամէն անգամ խոսելիս կ՚արտասուեր: 2020-ի յուլիսը Տաւուշի մարզի ուղղութեամբ ադրբեջանական հարձակումէն երկար ժամանակ չէր անցեր։ Հերմինէն մտավախութիւն է ունեցեր, որ պատերազմ պիտի սկսուի: Ամէն օր լրահոսն կը սսուգեր՝ սրտի խօրքը զգալով, որ նորէն սահմանէն պատերազմի լուր պիտի լսէ:
Սեպտեմբեր 27-ի վաղ առաւօտուն Հերմինէն որոշեր էր թխուածք պատրաստիլ: Արմանը անուշեղէն շատ կը սիրեր: Մայրը որդու բանակ զորակոչուելէն ետք սովորաբար անուշեղէն չէր թխեր:
Այդ օրը կեսօրուա 12-անց էր, երբ ամուսինը՝ Ձուհաննէսը, աշխատավայրէն զանգեր ու հարցուցեր էր, թե Հերմինէն ինչպէ՞ս է։ Պատասխաներ է, որ լաւ է, թխուածք կը պատրաստէ: Յուհաննէաը հասկըցեր է, որ կինը դեռ լուրերը չի կարդըցեր:
«Ինծի ըսաւ հա՛, փաստորեն դեռ էսօր հեռատեսիլ չե՞ս միացուցեր: Ու միանգամէն ոտքերս թուլցան, չկարողացա ինձի զսպիլ: Գործս կիսատ թողեցի։ Ներսի վախս ու վատ կանխազգացումներս աւելի սրուեցան»,- կը վերյիշէ Հերմինէն։Արմանն ամէն օր երեկոյան 9-ին կը զանգահարեր մայրը:
Յուհաննէսը չէր սպասեր մինչ երեկո զանգեր էր, որդու հեռախոսը զինակից ընկերն է պատասխաներ: Ատ աւելի խուճապի մէջ գցեր էր ծնողները: Ի վերջոյ, երեկոեան Արմանը զանգեր ու ըսեր էր, որ ամէն ինչ լաւ է,զինքը տեղ մը չեն տաներ, քանի որ նոր է զորակոչուեր ու նոր զորակոչուածները առաջնագիծ չեն տանի, բայց ծնողներն արդեն զինակից ընկերոջէն իմացեր էին, որ Արմանենց տեղափոխեր են դիրքեր՝ Աղդամ։
«Ամէն օր մեզի հետ խոսելիս կ՚ըսեր՝ լաւ ենք, ամէն ինչ լավ է, մի՛ մտածէք: Կ՚ըսեի՝ Արմա՞ն, պատերազմ է, ինչպէ՞ս ես լաւ՝, կ՚ըսեր՝ վայ, մամ ջան, պատերազմը մեզմէ հեռու է, մենք թեժ տեղը չենք, մեր տեղը նորմալ է: Մեզի չէր թողուր զանգինք, կ՚ըսեր, որ հարմար ըլլայ, ինքը կզանգէ»,- կը յիշէ մայրը։ Հոկտեմբեր 26-ին Արմանի դասակը տեղափոխեր են Սղնախ գիւղի դիրքեր։ Յաջորդ օրը՝ հոկտեմբեր 27-ին, Բաքուի զինուած ուժերը գրաւեր են Աւետարանոց, Ակնաղբիւէ, Մադաթաշէն եւ Ջրաղացներ գիւղերը։ Ադրբեջանցիները առաջ կը շարժուեին Սղնախի ուղղութեամբ: Սղնախցի տղամարդիկ ինքնապաշտպանական ջոկատներ էին կազմեր ու գուղին սարերը դիրքաւորուեր: Արմանի դիրքը բացի իրմէ եղեր են եւս 6 հոգի՝ Արմանի դասակէն Միշա Մայիլեանը, Սլաւիկ Նահապետեանը, Աւագ Բազգուշը, Կարեն Շահբազեանը, Արթուր Յովհաննիսեանը, ինչպէս նաեւ Սղնախ գիւղի բնակիչ Սպարտակ Յակոբջանեանը: Բացի Արմանէ եւ Սպարտակէն բոլորը ողջ են մացեր: Արմանի ծառայակից ընկերները որոշ մանրամասներ են պատմեր Յովհաննէսը՝ Արմանի հայրը:
Ըսեր են, որ Արմանը ակտիւ մասնակցեր է մարտական գործողութիւնները, չնայած որ նոր էր զորակոչուեր: Հոկտեմբեր 28-ին թեժ մարտեր են եղեր։ Արմանի զոհուելու մասին տարբեր վարկածներ են ըսեր, որոնցմէ ոչ մէկը յաստատուած չեն: Սպարտակ Յակոբջանեանի մարմինը գտեր են նոյեմբեր 15-ին, որոնողական աշխատանքներու ժամանակ։ Արման Ղուլեանի մարմինը գտեր են 2021 թուկանի մարտ 29-ին։
Արման Ղուլեանը յետմահու պարգեւատրուեր է Արցախի Հանրապետութեան «Արիութեան» եւ «Մարտական ծառայութիւն» մեդալներով։