Նա 24 տարեկան էր, կը սուրէր Հայաստանի ֆիզիկական կուլտուրայի եւ սպորտի պետական ինստիտուտը: Պարտադիր ժամկետային զինծառայութիւնն անցեր է Յադրութ՝ 2015-2017թթ․։ Ապրիլեան քառօրեա պատերազմի մասնակից էր։
Արտեոմ Ալոեանը պատերազմի առաջին օրերը եղեր է Ջրական։ Հոկտեմբերը վերջին յերթափոխ է եղեր, վերադարձեր է Երեւան, ապա հորեղբոր՝ Արայիկ Ալոեանի հետ մեկներ Շուշի։ Արայիկ Ալոեանը ոստիկանութեան զորքերու զորամասերէն մէկի շտաբի պետն էր։ Ալոեանները Շուշի միասին են եղեր: Նոյեմբեր 2-ին ոստիկանութեան զորքերու անձնակազմով Արտեոմն ու Արայիկը դիրքաւորուեր են Շուշի-Քարին Տակ ճանապարհայատուածը՝ բլուրի վրայ: Արայիկ Ալոեանին պատմելով՝ նոյեմբեր 7-ին անոնց ստորաբաժանումն ընկեր է շրջափակման մէջ։ Նա նկատեր է, որ Արտեոմը քովը չէ։
Արայիկ Ալոեանը ստորաբաժանման ողջ մնացած տղոց հետ նոյեմբեր 9-ին Շուշիի հարակից անտառներով կը նահանջէ Ստեփանակերտ։
Արտեոմ Ալոեանի հարազատները որդու զոհուելու լուրն իմացեր են ոստիկանութեան ներքին զորքերու ծառայողներէն: Ոստիկանութեան զորքերը ծառայող հորեղբայրը չի կարողացեր եղբոր ընտանիքը յայտնիլ տղայի զոհուելու մասին լուրը։
2020թ․ նոյեմբեր 14-ին ռուս խաղաղապահներու ջանքերով Արտեոմ Ալոեանի մարմինը դուրս է բերուեր ու իւղարկաւորուիլ Երեւանի «Եռաբլուր» զինւորական պանթեոնը:։
44-օրյա պատերազմիմ ընթացքը ոստիկանութեան ներքին զորքերու ծառայողներէն զոհուեր է 63 հոգի, անհետ կորած կը յամարուի 7-ը։