Արցախ օրախնդիր հը մնար հացը․ եթէ Ստեփանակերտ կտրոններով իւրաքանչիւր մարդու կը հասնի ընդամէնը 200 գրամ հաց, ապա շրջանների հիմնականը բնակիչներն ինքնուրոյն կը փորձեմ տեսնիլ իրենց գլուխին ճարը։ Այստեղ ալ վառելիքի բացակայութեան խնդիրը կը բախուին. եղած քանի մի պարկ ցորենն ալրաղաց հասցնիլն է դժուարագոյն խնդիր։ Ոմանք՝ էշով, ոմանք՝ ձիով տասնեակ կիլոմետրեր կ՚անցնեն, որ մեկ-երկու պարկ ցորեն կարողանան աղալ, որպէսզի հաց թխեն։ Կողմէն մը ցորենի բերքն էր շատ վատ այս տարի, միւս կողմէն ալ օկուպացուած տարածքները դիրքաւորուած ադրբեջանական ստորաբաժանումները, անդադար կրակի տակ պահելով գիւղատնտեսական հողահանդակները, գիւղացիները թոյթ չեն տուեր ոչ  սերմը ցանիլ, ոչ ալ եղած բերքը գոնէ յնձիլ: «Մարտակերտ քաղաքի վարելահողերն այս տարի կոմբայն չի մտեր: Եթե նախկինը 3000-4000 հա ցորեն կը ցանեինք, այս տարի ընդհանրապէս բերք չի եղեր»,- «Փաստինֆո»-ն կ՚ըսէ Մարտակերտի քաղաքապետ Միշա Գիւրջեանը։Մարդիկ այստեղ ամէն ինչին այլընտրանք կը փորձեն գտնիլ, հին՝ շուտուընէ մոռացուած մեթոդներով աղ կը տանեն, օճառի, լվացքի փոշու, ամաններու յեղուկի փոխարէն՝ մոխիրին օգտագործում։ Կէնսական տարրական պայմաններու բացակայութեան պայմանները, բայց կը դիշահայեն։ Ինչպէս Չափարի գիւղապետ Վարդգէս Սաղեանն կ՚ըսէ, «կռո» են ու ոչ կոտրուիլ ունին, ոչ ալ՝  յանձնուիլ…