Յենրիկ Էլոեանը ծառայութիւնը սկսեր էր 2019 թուականի ամռանը Ջրականի զորամասի 3-րդ գումարտակը: Նախքան զորակոչուիլը սովրեր էր ԴՕՍՍԱՖ, որպէսզի ծառայեր որպէս վարորդ, բայց տեսողական խնդիրներու պատճառաւ մերժեր էին։
«Ծառայութիւնը սկսելու տարին՝ սեպտեմբերը, ընկաւ, ուսը կոտրեց, վիրայատուելէն ետք, քանի որ արդեն սահմանափակումով պիտի ծառայեր, իսկ իրենց գումարտակը կապաւոր էր անհրաժեշտ, Յենրիկը նշանակեցին գումարտակին կապաւոր։ Ծառայակիցներէն կը պատմեն, որ պատերազմին ժամանակ կապի սարքը ամէն տեղ քարշ կու տար, կ՚ըսեին էդ թող, արի, հեսա կը հասնեն, կ՚ըսէր՝ էս մեր կապն ա, ո՞նց թողեմ»,- կը պատմէ մայրը։ Յենրիկը Ջրական է եղեր պատերազմը սկսուելու պահէն մինչեւ հոկտեմբեր 7-ը, այդ օրը «Չռիկներ» կոչուող տեղամասը արկէն բեկորային վիրաւորում է ստացեր ու տեղափոխուեդ Ստեփանակերտի, ետք Գորիսի, ապա՝ Սիսիանի հիվանդանոց։ Սիսիանէն Յենրիկը կը տեղափոխեն Երեւան, քանի մը օր տանը կը մնան, որմէ ետք պետք է վիրահատեին։ Մօր խօսքով՝ վիրահատութենէ քանի մը օր առաջ Յենրիկը նորէն գացեր է Սիսիան, որ անհրաժեշտ թուղթերը վերցնէ, բայց յաջորդ օրն առաւօտուն՝ հոկտեմբեր 26-ին, վերքը դեռ չապաքինուած՝ Յենրիկը կը տանեն Շուշիի բերդ, իսկ միւս օրը՝ Կարմիր Շուկա-Շեխեր խաչմերուկ։
Հոկտեմբեր 22-27-ը Կարմիր Շուկա-Շեխեր յատուածը թեժ մարտեր կ՚ընթանային, յակառակորդը տարբեր կողմերէն կը յարձակուէր Շեխեր գիւղին վրայ։ Գիւղի պաշտպանութեանը կը մասնակցէին Դրմբոնի դեսանտագրոհային գումարտակը եւ աշխարհազորայիններ։ Հոկտեմբեր 27-ին անոնք կը յեռընան գիւղէն, եւ յակառակորդը կը գրաւէ Շեխերը։
Գիւղէն փոքր մը վերեւ՝ Կարմիր Շուկա-Շեխեր խաչմերուկը, կը մնար Յադրութի դիվիզիոյ զորքը (35-40 հոգի), որու կազմը կային նաեւ Ջրականի գունդի երրորդ գումարտակի զինծառայողներէն: Հոկտեմբեր 28-ին յակառակորդը ինտենսիւ կը յրետակոծէ տուեալ յատուածի, որու յետեւանքով բազմաթիւ զոհեր կ՚ըլլան : Կը զոհուի նաեւ Յենրիկ Էլոեանը։
Հենրիկը բեռնատարին քովը կանգնած է եղեր, երբ այն խոցեր են։ Նա յարուածին ալիքէն շպրտուեր է հողաթումբին վրայ ու մահացեր:
Հոկտեմբեր 28-էն, երբ Հենրիկի հետ կապը կը կորի, ընտանիքը կը փորձէ տարբեր եղանակներով անկէ լուր ստանալ։
Յաջորդ օրը հայրն ու քույրը գացեր են Պաշտպանութեան նախարարութիւնը: Լիանան կը յիշէ, որ այնտեղ աշխատակից մը կար, ըսաւ, որ իր եղբայրը սպա է, ու որ այդ կողմերն է, որեւէ բան իմանալու պարագային կտեղեկացնէ: Յաջորդ օրը աշխատակիցը հեռաձայներ է Հենրիկին հայրը, ըսեր, որ խօստացեր էր՝ ինչ ալ ըլլար, հեռաձայնելու էր։ «Ձեր տղան զոհուեր է»,- հօր քովը կանգնած՝ լսեր է Լիանան։