Ադրբեջանցի զինւորականները ուսէն վիրաւոր Դաւթին վիրակապեր էին՝ աշխարհը ցոյց տալով իբր մարդասեր են վիրաւոր զինւորին յանդէպ։ Յոյս կար, որ Կարմիր խաչի միջնորդութեամբ անոր կհանձնեն Հայաստանը։ Սակայն Բաքուն դրսեւորեց իր սադիստական, ֆաշիստական, մարդատեաց էութիւնը։
Դաւիթ Գիշեանը ծնուեր է 2002 թուականի սեպտեմբեր 24-ին՝ Երեւան։
Դաւիթը բանակ էր զորակաչուեր 2021թ.-ի յուլիսը։ Ծառայեր էր Էջմիածնի զորամասերէն մէկը, ետք տեղափոխուեր էր Կապան։ Սեպտեմբեր 24-ին կլրանար անոր 20-ամեակը։Հարազատները կը պատմեն, որ Դաւիթը եւ ծառայակիցները մարտական գործողութենէ վերադառնալիս են եղեր, Դաւիթը նկատեր է, որ ծառայակիցը, որ կռուի ժամանակ իր քովն է եղեր, չկա, համոզուելէն ետք, որ իրենց հետ չէ, հետ է գնացեր՝ անոր փնտրելու։ Ատկէ ետք Դաւիթը հրազենային վիրաւորում է ստացեր ուսի յատուածը ու գերեւարուեր։ Զինծառայողէն, որու յետեւէն գացեր է Դաւիթ Գիշեանը, մինչ այս պահը որեւէ տեղեկութիւն չկա։
Եղբոր տղայի զոհվելու լուրն իմանալէն ետք Գայանէ Գիշեանը Ռուսաստանէն անմիջապէս Հայաստան է եկեր։
«Որ լսեցա Դաւիթը գերի է ընկեր, հիստերիայի մեջ ընկա, մեր ընտանիքը նման դեպք էլի էր եղեր։ 1991-ին քեռիիս տղան Ոսկեպարի յոտաուծէն գերի ընկաւ, քանի մը օր ետք սպանուած վերադարձուցին։ Էս անգամ ինձ կըսեին՝ նման բան չկա, ում դեմքը, որ կը նկարե, զինքը կը վերադարձնեն, Եվրադատարան կդիմենք։ Անիրաւ, զարհուրելի պետութիւն է Բաքուն»,- կըսէ հորաքոյրը։
Դաւիթը արմատներով Նոյեմբերեանէն էր, ամառներն այնտեղ էր կանցկըցներ՝ սարերը՝ տատի ու պապի քով։
«Երկու տարեկանէն Դաւիթն ինձի հետ սար կու գար, մինչեւ ցրտերն ընկնիլը կը մնար։ Շատ ժիր տղա էր, գործունեա, նա որ կու գար, սարի երեխեքին համար ցնծութիւն էր։ Կը կազմակերպէր, կերթային անտառ, ցախկը բերեին, իրիկունը խարոյկ կը վառեն»,- կը պատմէ Սոնեա տատը։
«Սարերը մեծընալ՝ կը նշանակէ նորմալ մարդ մեծընալ։ Դաստիարակութեան կարիք առանձնապէս չկա, բնութիւնը հէնց էդպես քեզ կը կերտէ՝ բարի, ազնիւ, ոնց որ Դաւիթն էր»,- կըսէ հորաքոյրը։
Դաւիթն ընտանիքին կրտսեր որդին էր, մեկ քոյր ունէ։ Դպրոցն աիարտելէն ետք ընդունուեր էր Բրիւսովի անուան պետական համալսարանի զբոսաշրջութեան բաժին ու միանգամէն զորակոչուեր բանակ։
«Բարձր հասակ ուներ Դաւիթս, գեղեցիկ աչքեր։ Կապանէն զանգեց, ըսեց՝ գիտե՞ս, տատ՝ որտեղ եմ, էն որ կը բարձըրնայինք սարը, խաչէն վերեւ անտառ կար, այ էդ ձեւի անտառին մէջ եմ»,- կը յիշէ տատը։