Վահէ Մկրտչեանը համալսարան բանավեճի խումբի անդամներէն էր: Համակուրսեցիները պատմեր էին, որ յաճախ դասերէն ետք անոնց կը պահեդ գրադարանը՝ բանավեճի թեմաները քննարկելու, հանձնարարութիւններ տալու: Վահէն համալսարանը նաեւ ադրբեջաներէն էր կը սովրեր: Տնեցիները անոր խնդրեր էին, որ բանակը չըսէ այդ մասին, որպէսզի հնարավոր յատուկ առաջադրանքի չուղարկեն:

Քանի մը  ամիս Վահէն կամաւորութեան սկզբունքով կ՚աշխըտեր արտաքին գործերու նախարարութիւնը, կը մտածէր՝ համալսարանն ավարտելէն ետք դուրսը կրթութիւնը շարունակելու եւ հմուտ դիւանագէտ դառնալու մասին:

2019 թ. յուլիս 24-ին Վահէն զորակոչուեր է բանակ: Հասցուցեր էր քննութիւնները հանձնիլ, եւ բարձր միաւորներու շնորհիւ ուսման վարձը զեղչուեր էր: Մինչեւ զորակոչուիլը անհամբեր կը սպասէր ուղեգիրը, նոյնիսկ զինկոմիսարիատ էր գացեր, հետաքրքրուիլ, թէ երբ են զորակոչելու: Կ՚ուզեր, որ ընկերներու հետ գնար, վերադառնար, որպէսզի հետո ալ նոյն կուրսը սովրեր:Վահէն կը ծառայեր  Քարւաճառ: Ծառայութենէ գոհ էր: Ծառայակիցները Վահեին «շտաբի պետ» կ՚ըսեին:

Ընտանիքի անդամները սեպտեմբեր 29-ին վերջին անգամ են խօսեր Վահեին հետ: Ատոր նախորդող երկու օրերը լուր մը  չունեին անկէ: : Երբ խօսեր  են Վահէի հետ, ըսեր է, ի՞նչ է պատահեր, դուք չգիտես, որ մենք ամէնաբարձր տեղն ենք՝ 3600 մետր է, այդքան  բարձր տեղ ո՞նց կհասնեն:

Իրապէս Վահեենք մարտերու մէջ են եղեր այդ ժամանակ, իսկ տնեցիները ոչինչ չեն իմացեր այդ մասին:

Սեպտեմբեր 29-ի գիշերը Վահէն զոհուեր է «Բայրաքթարի» յարուածէն: Նա այդ օրն իրենց դիրքին միակ զոհն էր: Հետմահու արժանացեր է Մարտական ծառայութեան մեդալի, իսկ նախքան պատերազմը պարգեւատրուեր էր «Քաջարի մարտիկ» կրծքանշանով։