Արսեն Նիկողոսեանը  ծնուեր է 2000 թ. յուլիս 30֊ին մայրաքաղաք Երեւան:

Մորեղբոր աղջիկա՝  Մերի Պողօսեանին խօսքով՝   եղբոր կեանքը  ամէն  ինչ պետք է դասաւորուած ըլլար եւ նա չէր ուզեր բանակից եւ ծառաիւթենէ փախչիլ, ատ պատճառաւ Ռուսաստանի Դաշնութենէ վերադարձեր էր հայրենիք, որպէսզի իր պարտքը տար մայր հողը:  Յունվար 12_ին  զորակոչուեցաւ  բանակ ՝ դառնալով Մատաղիսի արծիվներէն մէկը: Ծառայութան ընթացքը բազմիցս պարգեւատրուեր է  պատվոգիրներով, շքանշաններով, եղեր է գումարտակին աւագ։ Արսենը 2021֊ի յունւարը պետք է զորացրուեր։ Սկսաւ չարաբաստիկ պատերազմը, եւ Արսենն իր միւս զինակից ընկերներու հետ հանձն առաւ հայրենիքի պաշտպանութեան խնդիրը։ Մարտական գործողութիւններ է իրականացուցեր Մատաղիսին, Մարտակերտին շրջանը: Արժանապատիւ զինւոր էր։ Մարտական գործողութիւններու ժամանակ ցուցաբերած արիութեան համար արժանացեր է լեյտէնանտի կոչման ՝ Ջալալ Յարութիւնենի  կողմէն։  Բայց սա չէր անոր իսկական կոչումը.այլ ՝ Հայրենիքի Հերոս։ Անվախ  հրամանատար, ով կռիւ տուաւ 17 օր, ոչնչացոյց թշնամիին մեծաքանակ զորք ու ընկաւ ։ Չլքելով իրեն վստահուած մարտական դիրքը՝ Մարտակերտի կարեւոր բարձունքներէն մէկը՝  պայքարեց մինչեւ վերջին շունչը ու քաջաբար զոհուեց հոկտեմբեր 13-ին ։

Յետմահու  պարգեւատրուեր է «Մարտական ծառայութեան» մեդալով, Արցախի Հանրապետութեան կողմէն՝  Արիութեա մեդալով, «Տիգրան Մեծ» շքանշանով, հայրենիքին մատուցած ծառայութիւններու համար`պատվոգիրներով։