Սարգիս Աղջոեանը ծնուեր է 1987թ. օգոստոս 7-ին Նինոծմինդայի շրջանի Մեծ Արագեալ գիւղը: Հոն ապրեր է մինչեւ 12 տարեկանը, այնույետեւ ընտանիքին հետ տեղափոխուեր Նինոծմինդա: Նինոծմինդայի միջնակարգ դպրոցն աւարտելէն ետք հրաժարուեր է Վրաստանի քաղաքացիութենէ, ստացեր ՀՀ քաղաքացիութիւն, որպէսզի կարողանա ընդունուիլ եւ սովրիլ ՊՆ Վազգէն Սարգսեանի անուան ռազմական համալսարանը: 2005-2009թթ. սովրեր եւ աւարտեր է ռազմական բուհը որպէս հետախոյզ եւ անմիջապէս տեղափոխուիլ Արցախ` ծառայութեան: Նշանակուեր է հետախուզական դասակի, այնույետեւ վաշտի հրամանատար, իսկ վերջին երկու տարիներուն հետախուզական N զորամասի հրամանատարի բարոյահոգեբանական գիծով տեղակալն էր` մայորի կոչումով: Պատերազմին ատեն որպէս հետախոյզ գնացեր է ռազմաճակատ, նախ՝ Մատաղիս, այնուհետև` Հադրութ: Հադրութի մերձակայքում հակառակորդի հետ փոխհրաձգութեան ժամանակ մայոր Աղջոեանը զոհուեր է` պարանոցը հասցուած հրազենային վիրաւորումէն:
Ջաւախքցի Սարգիսն ու արցախցի Նարինէն առաջին անգամ հանդիպեր են 2010թ. Ստեփանակերտին եկեղեցու բակը: Նարինէն կըսէ՝ եկեղեցին իրենց միաւորեր, բայց նաեւ բաժաներ է: Էրիկին մահուան լուրն ալ ստացեր է Գիւմրիին եկեղեցիին բակը: 2011թ. յունիս 30-ին` Նարինէի ծննդեան օրը, զոյգն ամուսնացեր է: Յոթ օր եւ յոթ գիշեր հարսանիք են ըրեր. նախ՝ Արցախ, այնույետեւ` Ջաւախք:
Էրիկին հետ համատեղ կեանքի 9 տարիներու ամէն րոպէն ու վայրկեանը Նարինէն գորովանքով կը յիշէ, չնայած միասին շատ դժուարութիւններ են յաղթահարեր: 2017թ. մայիսը, երկրորդ ծանր հղիութենէ ետք լոյս աշխարհ են եկեր Սարգիսի եւ Նարինէի երկւորեակները` Յովհաննէսը եւ Մարիան:
Նարինէն զայրացած է Արցախէն խլուած եւ հակառակորդը տրուած հողերու համար: Չի կարող յաշտուիլ այն մտքին, որ «էրիկին արեան վրայ թուրքն է ոտք դրեր», իսկ հողերը հանձնուեր են, այն հողը, որն անձնուրացաբար եւ հակառակորդին հետ դէմ առ դէմ պաշտպաներ է ամուսինը:
«Նոյեմբեր 9-ի պայմանագիրի ստորագրման օրը զգացի այն նոյնը, ինչ հոկտեմբեր 18-ին էի զգացեր, երբ լսեցա էրիկիս մահուան լուրը: Մինչ այդ կըսեի` գոնէ յաղթինք, ըսեինք` արեան գնով յաղթանակ ունինք: Հիմա ի՞նչ ենք ըսելու…»,-կըսէ Նարինէն: