Թեկուզ եւ հայկական Ստեփանակերտը կախուեր է Բաքու կոչուող ինչ-որ արհեստածին կազմաւորման փալաս, մեր խնդիրը խոշոր յաշուով չի փոխուեր։ Այս մասին իր տելեգրամ ալիքը գրեր է իրանագէտ Վարդան Ոսկանեանը:«Ինչո՞ւ չի փոխուեր, որովյետեւ, ի վերջոյ, պետք է հէնց մեր՝ հայկական խօսոյթը արձանագրեր, որ խնդիրն ամէնեւին ալ արցախեան հիմնահարցը չէ։
Առնվազն թշնամու համար չկա եւ չի եղեր նման հարց, ինչն առաւել քան յստակ կ՚երեւի ատոր, իբր, «լուծումէն» ետք, երբ թշնամու թիրախն արդեն բացայայտորեն Արեւելեան Հայաստան է։ Ի սկզբանէ Բաքուի բարբարոսական վարչախումբը, որն Անկարայէն սնուցուող համաթուրանական պատրանքին քաղցկեղային մետաստազ է Յարաւային Կօւկասի մարմնին վրայ, խորքային առումով հարցը ձեւակերպեր է ըսպէս՝ «կա՛մ մենք, կա՛մ Հայաստանը», մինչդեռ մենք ատ այսօր ալ, ցաւալիորեն, չենք ցանկընա գիտակցիլ:
Ուստի, Հայաստանի գոյութեան համար կէնաց-մահու վճռական մարտը դեռ առջեւն է, որը մենք կրնանք եւ պարտաւոր ենք փոխեր Բաքու կոչուող արհեստածին կազմաւորման գոյութեան ավարը միտուած մարտի։ Իսկ ատոր համար մեր առաջնահերթութիւնն է նախ՝ գիտակցիլ եւ արձանագրիլ խնդիրը», – գրեր է նա: