Մայիսը Սոթքի ուղղութեամբ Բաքուի ԶՈւ ստորաբաժանումներու կրակին յետեւանքով զոհուած զինծառայող Էդգար Վահանի Սուլէյմանեանը Սիսիանէն էր ։Էդգարը ծնուեր է 2003 թուականին ։ Սովրեր է Սիսիանի թիւ 5 միջնակարգ դպրոցը։ 9-րդ դասարանէն ուսումը կիսատ է թողեր ու ընտանիքին հոգսը վերցուցեր իր ուսերուն։ Մինչև բանակ գնալն աշխըտեր է որպէս բանւոր, որպէսզի կարողանա օրուա հացին խնդիրը լուծիլ։
Նա մօտ մէկ ամիս ետք պետք է զորացրուեր: Զուսպ, համեստ, բարի, դաստիարակուած տղա էր Էդգարը։ Լավ զինւոր էր, կարգապահ, պարտաճանաչ, ենթարկուող, հայրենասէր։ Մասնակցեր է տարբեր ռազմական գործողութիւններու, միշտ կատարեր է իր առաջ դրուած խնդիրը։
Western Armenia tv-ի թղթակիցի հետ զրոյցը ՝ պատմութեան ուսուցչուհի Աիդա Առաքելեանը միաժամանակ թէ գովեստի, թէ անհուն ափսոսանքի խօսքեր կըսէ իր սանի մասին, առանձնապէս կը նշէ անոր համեստութիւնը, զսպուածութիւնը, բոլորին օգնելու պատրաստակամութիւնը, կըսէ, որ թեեւ ուսման նկատմամբ առանձնապէս սէր չուներ, բայց անոր լավագոյն որակներն ու մարդկային բարձր յատկանիշները շատ աւելին էին ։
Էդգարը իր վաստակածը ոչ թէ իր վրայ կը ծախեր, այլ` ընտանիքիմ: Իրմէ փոքր եղբոր` Սեւակին համար հեծանիվ էր գներ, հպարտ-հպարտ նայիլ, թէ եղբայրն ինչպէս երանութեամբ կը վարէ իր գնած հեծանիվը, եւ սարին պէս թիկունք կանգնիլ տան բոլոր անդամներուն: Ընտանիքը միշտ սոցիալապէս ծանր վիճակն է եղեր։ Հայրը համայնքի կոմունալ ծառաիւթեան աշխատակից է` աղբ թափող։ Կը սպասեին, որ որդին կգա բանակէն, ամէն ինչ կկարգաւորուի։
«Նա լավ կեանքի երազանքով կը պատրաքստուեր բանակէն վերադառնալ։ Յոյս ուներ, որ ինքը լաւ աշխատանք է գտնելու եւ օգնելու ընտանիքը»,–կը պատմէ Էդգարին ընկերը՝ Յովհաննէսը ։