Յարութիւն Չոբոնեանը ծնուերէ 1993 թ․ փետրվար 18-ին Տաւուշի մարզին սահմանամերձ Այգեհովիտ գիւղը: Յարութիւնը ընտանիքին առաջնեկն էր։ 1999 թ․ ընդունուեր է Տաւուշի մարզի Այգեհովիտ գիւղին միջնակարգ դպրոց եւ երկու տարի այնտեղ սովրեր։
2001 թուականի Հոկտեմբերին Յարութիւնը, ընտանիքին հետ միասին, տեղափոխուեր է Կոտայքին մարզին Հրազդան քաղաք եւ ուսումը շարունակեր Հրազդան քաղաքի Յ․ Պարոնեանի անուան թիւ 12 միջնակարգ դպրոցը։ Յարութիւնը դպրոցը աչքի է ընկեր բարձր առաջադիմութեամբ։ 2009թ․ գերազանցութեամբ աւարտեր է դպրոցը։
2009թ․ ընդունուեր է Երեւանի Հերացու անուան պետական բժշկական համալսարանի Բուժական գործ ֆակուլտետը։ Փոխելով վերոնշեալ ֆակուլտետը` 2011-2014 թթ․ Յարութիւնը սովրեր եւ աւարտեր է ԵՊԲՀ-ի ռազմաբժշկական ֆակուլտետը։
2014-2016 թթ․ սովրեր եւ աւարտեր է ԵՊԲՀ-ի Ռազմաբժշկական ֆակուլտետին մագիստրատուրան` ձեռք բերելով բժշիկի որակաւորում «Բուժական գործ զինուած ուժերու մէջ» մասնագիտութեամբ։ 2016-2017թթ․ սովրեր եւ աւարտեր է ԵՊԲՀ-ի Ռազմաբժշկական ֆակուլտետին ինտերնատուրան` «Ընդհանուր բժշկական գործունեութիւն զինուած ուժերու մէջ» մասնագիտութեամբ։
2017թ․ Յարութիւնը գործուղուեր է Արցախին Հանրապետութեան Յադրութ քաղաք՝ որպէս զորամասին բժիշկ։ 2018թ․ նշանակուեր է նոյն զորամասին բուժկետին պետ։ 2019 թ․ նշանակուեր է նոյն զորամասին բուժծառաիւթեան պետ։ Աշխատելու տարիներուն ստացեր է բազում պատւոգիրներ եւ շնորհակալագիրներ` վիրաւորուած զինծառայողներուն համապատասխան բժշկական օգնութիւն ցուցաբերելու, ինչպէս նաեւ բուժական ծառայութիւնը բարձր մակարդակին կազմակերպելու, ծառայողական պարտականութիւնները բարեխիղճ կատարելու ու օրինակելի կարգապահութեան համար։
44-օրեա պատերազմէն առաջ լրացեր էր Յարութին ծառաիւթեան 3 տարին։ 2020 թ․ Յուլիսը 2-ին ալ որդին ՝ Ռուբենն է ծնուեր։ Այդ օրերուն բժիշկն արձակուրդին մէջ էր, բայց մէկ շաբաթ ալ չհասուց որդին տեսնիլ։ Տաւուշեան դեպքերու պատճառաւ անոր հետ էին կանչեր Յադրութին զորամասէն։ Ատկէ ետք՝ Օգոստոսին, Յարութիւն Չոբանեանն ընդունուեր էր օրդինատուրա՝ ճառագայթային ախտորոշում մասնագիտացմամբ։ Մէկ շաբաթ յազիւ հասցուց դասի գնալ, երբ պատերազմը սկսաւ։
2020 թ. Սեպտեմբեր 30-ին դստեր Սառային ծննդեան օրն էր։ Բժիշկ Յարութիւն Չոբանենը սովորականէն լուռ էր, անհանգիստ ու նյարդային։ Այդ օրը նա լսեր էր ընկերոջ՝ Արցախին հերոս Դաւիթ Ղազարեանին զոհուելու բոթը։ Դստեր 4-ամեակի ծննդեան սեղանէն գրեթէ չօգտուեց։ Այդ օրն աշխատավարձ էր ստացեր․ կէսը կինն էր տուեր, միւս մասով դեղեր էր գներ՝ ռազմաճակատ տանելու համար։ Դեղատունէն տուն գալէն կինը խնդրեր էր իր տուած գումարին կէսն ալ, որովյետեւ էլի դեղեր պիտի գներ։ Հոկտեմբեր 1-ին Յարութիւն Չոբանեանը իր կուրսի 5 բժիշկներու հետ մեկներ էր ռազմաճակատ։
Հոկտեմբեր 13-ին բժիշկ Չոբանեանը «ՈւԱԶ» ինքնաշարժով վիրաւոր կը տեղափոխեր։ Վարանդային յատուածն էին՝ Կարախանբեյլի գիւղին քով։ Տարածքն արդեն շրջափակման մէջ էր։ Բժիշկներու խումբը մը գացեր էր ապահով տարածք գտնելու, որտեղ պիտի տեղափոխուեր վրանային հոսպիտալը։ Բժիշկ Յարութը 4 վիրաւոր զինւորի եւ բուժակի հետ հոսպիտալ գնալու ճանապարհին էր, բայց այդպէս ալ տեղ չհասավ․ նա, բուժակն ու վիրաւորներէն մէկը զոհուեցան։ Հարութը վիրաւորուեր էր գլխի շրջանը դիպուկահարին կրակոցէն։