Արեւմտեան Հայաստանի հայերուն հարցը ուսումնասիրելիս, արժեքաւոր փաստեր կարելի է յամարիլ 1914-1920 թուականներուն Վրաստան լոյս տեսած քանի մը պարբերականներու յօդուածները: Վրացի լրագրողներն ու հրապարակախօսները յօդուածներու յաղորդագրութիւններու մէջ համերաշխութիւն, կարեկցանք ու համընդհանուր ցավակցութիւն կ՚արտայայտեն հայ ժողովուրդը, թեեւ սիրտ շոյող արտայայտութիւններէն բացի, կը յանդիպեն նաեւ այլ տրամադրութիւններ:Ըսպէս՝ «Կլդե» հանդեսը, նշելով, թէ «Լիովին համոզուած պետք է ըլլան իրենց հայրենիքէն տեղահանուած, տունուտեղ կորցրած հայերը, որ մենք լավ կը հասկընանք անոնց ծանր վիճակը, հոգով, սրտով կը կարեկցենք…»: 

«ՍԱԽԱԼԽՈ ԳԱԶԵԹԻ»-ն  1914 թուականի ՝ հունվար 10-ի համարին մէջ լոյս տեսած 

«Հայերու կեւանքը Արեւմտեան Հայաստանին մէջ» յօդուածը կը գրէ,  որ  բարեփոխումներու գործը կրկին անորոշ է: Օսմանեամ կառավարութիւնը կը շարունակէ երկակի քաղաքականութիւն վարիլ, կըսեն՝ որոշ գավառներ խառնակութիւններ են սկսուեր: 

Արդեն փետրվարի մէկը  «ՍԱԽԱԼԽՈ ԳԱԶԵԹԻ»-ն կը գրէ, որ Հայերը չեն մասնակցի խորհրդարանական ընտրութիւններուն: Հայ կուսակցականները  օսմանեան կառավարութենէ կը պահանջեն բարեփոխումներ։ Միայն ատկէ ետք,- կ՚ըսեն անոնք,- կվերսկսենք բանակցութիւնները եւ կմասնակցենք ընտրութիւններուն: Այս ֆոնին Պոլսի օսմանական թերթերը սադրիչ յօդուածներ են տպագրեր, որոնք աւելի կալեկոծեն ժողովուրդը: Քրդերը թռուցիկներ կը տարածեն եւ բոլորը կոչ կընեն զինուիլ:  «ՍԱԽԱԼԽՈ ԳԱԶԵԹԻ»-ն կը գրէ, որ իրենց Պոլսին աղբիւրները կը տեղեկացնեն, որ քրիստոնեա վաճառականներու դէմ բոյկոտն կուժեղնա: Անոնց ապրանքին վրայ նոյնիսկ նավթ կը լցնեն։ Այդ պատճառաւ հոյն եւ հայ վաճառականները նպատակադրուեր են չեղեալ համարիլ Եվրոպային գործարանատերերու հետ կնքած պայմանագիրները: Անոնց կարծիքով` օսմանցիները կը ցանկընան, որ քրիստոնեաները հեռընան Օսմանեան Կայսրութենէ: Պոլսին մէջ   Ջեմալ փաշան ռազմածովային նախարար է նշանակուեր:  

Հայոց պատրիարքը Բայազետի եպիսկոպոսէն ստացեր է յետեւեալ տեղեկագրութիւնը. «Քաղաքէն  քանի մը ժամուա հեռաւորութեան վրայ թեժ մարտեր կընթանան: Կառավարական ջոկատին մէջ  ընդամէնը 240 զինւոր է: Քուրդերը լավ զինուած են, անոնք նոյնիսկ գնդացիրներ ունին: Քաղաքը խառնաշփոթ է: Քրիստոնեա բնակիչները փակուեր են եկեղեցիներու մէջ: Փրկէ՛ք մեզի»: Իրավիճակին բարդութիւնը կըզգա նաեւ կառավարութիւնը: Նա հանդես է եկեր պաշտօնական յայտարարութեամբ, որտեղ ըսուած է, թե քուրդերու շարժումը ուղղուած է կառավարութեան եւ քրիստոնեաներու դէմ: 

Ինչպէս կը տեսնենք յօդուածներու մէջ թուրքական կառավարութիւնը ոչ միայն կը յրաժարուի բարեփոխումներ իրականացնիլ Արեւմտեան Հայաստան, այլեւ պետական մակարդակով թշնամանք կը սերմանէ  հայ բնակչութեան հանդէպ։