Ժորա Գրիգորի Անդրիասեանը ծնուեր է 2002 թուականին հունիս 11-ին Երեւան, բնակեր է Սարի թաղ։ 2008 թուականին ընդունուեր է Միքայէլ Նալբանդեանի անուան թիւ 33 դպրոցը։ Դպրոցը Ժորան աչքի է ընկեր իր ընդունակութեամբ, բարութեամբ ու անսահման ակտիւութեամբ ։ 2017 թուականին Ժորան ընդունուեր է Հայ-յունական քոլեջ՝ որպէս գարեջուրին եւ գինու տեխնոլոգ ։ Ե՛ւ դպրոցը, եւ՛ քոլեջը ժորան հասուցեր էր մեծ սէր ու հարգանք վայելիլ՝ ամէն ծայրը ունենալով ընկերներ ու ծանօթներ։
Քոլեջին 4-րդ կուրսը կիսատ թողնելով՝ Ժորան կը մեկնէ պարտքը տալու հայրենիքը ։ Չնայած ունեցած առողջական խնդիրներուն ու անցած վիրայատութիւններու, Ժորան ծառաիւթեան մեկնելու միտքէն ետ չի կանգնի եւ 2020 թուականի յուլիս 13-ին կը զորակոչուի Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութեան Յադրութի շրջանի ականանետային գումարտակին ուսումնական գումարտակ։ Ընդամէնը 3 ամսուա ծառայող ըլլալով ՝ Ժորան կը մասնակցէ մարտերուն ։ Սեպտեմբեր 27-ին շրջափակման մէջ է եղեր, ապա հրամանատարին հնարամտութեան արդիւնքը կարողացեր են դուրս գալ շրջափակումէն։ Շրջափակումէն դուրս գալէն ետք կրցաւ ապաստանիլ ղարաբաղցի պապիկին մը տանը։ Չնայած պատերազմին օրերուն տեղի ունեցած դէպքերուն՝ Ժորան այդպէս ալ ընտանիքին չի տեղեկացուցեր շրջափակման մէջ ընկնելու մասին։
Նոյեմբեր 5-ին հրաման կը տրուի 250- հոգանոց խումբին մեկնիլ Շուշի բերդաքաղաք ինքնապաշտպանական մարտերու։ Անոնց թիւն էր եւ Ժորան, ով ոտքէն վիրաւորուեր էր։ Չանսալով ընկերիներու խնդրանքներուն չմեկնիլ իրենց հետ՝ Ժորան մարտիկին վեհ տրամադրուածութեամբ առանց վարանելու կը նետուի մարտի ։ Խումբը կրցաւ ազատագրիլ Քարինտակ գիւղը։ Նոյեմբեր 7-ին կը սկսուին ամէնաթեժ մարտերը Շուշի, որտեղ ալ Ժորան՝ ամէնայաւատարիմ ընկերոջ ու նւիրեալ մարտիկին կոչումով, վիրաւոր ընկերներուն օգնելով ու անձնուրաց կռուելով կընկնի մարտին ատեն՝ դիպուկահարին կրակոցէն ։
Ժորան սիրելի էր բոլորին կողմէն։ Բոլորը՝ կուրսընկերները, դասընկերները, հարազատները, հիացմունքով ու ժպիտով կը յիշեն զինքը։ Կը յիշեն, որ Ժորան երբեք չէր կորուսեր յոյսն ու հումորը։ Լավատեսութիւնը յաղթանակի նկատմամբ։ Ժորան բոլորին ուրախութիւնն էր, որով եւ մշտապէս կուրխնար ինքը ՝ ձայնարկելով՝ բոլորը մերն են, մերոնք են․․․։ Շուտ գալու խօստումով գնաց նա, սակայն ետ դարձավ յաւերժացած փառքով ։
Ժորան հետմահու պարգեւատրուեր է «Մարտական ծառայութիւն» եւ «Հայրենիքի պաշտպանութեան համար» մեդալներով։
Նիւթին համար աղբիւր է հանդիսացեր Լիլիթ Չիբուխչեանի յեղինակած « Կերթամ, որ գամ․․ իրապատում» գիրքը ։