Սիրելի ընկերներ, սիրելի հայրենակիցներ,

Հայ Առաքելական Եկեղեցու մեծարգո ներկայացուցիչ, Արժանապատիվ Տեր-Խաչատուր ՊՈՂՈՍՅԱՆ,

Մանդելիե-լա Նապուլի քաղաքապետ, Հիշատակի արարողության պատվավոր նախագահ պարոն Սեբաստիան ԼԵՐՈՅ,

Քաղաքային խորհրդական, թվային, նոր տեխնոլոգիաների և վետերանների հարցերով պատվիրակ պարոն Պիեռ ՌԵՎԵՏ-ՍԵՐՎԵՏԱԶ, 

CCAS-ի տնօրեն պարոն Էրիկ ԲԵՐՏՐԱՆ, 

Տիկնայք և պարոնայք, Հանրապետության հարգարժան պաշտոնյաներ,

Alpes-Maritimes-ի գերատեսչական խորհրդական Տիկին Ալեքսանդրա ՄԱՐՏԻՆ,

Ալպեր-Մարիթայմսի գերատեսչական խորհրդական Պարոն Դեյվիդ ԿՈՆՈՊՆԻՑԿԻ,

Մանդելիե-լա Նապուլի հայկական միության նախագահ տիկին Քերոլին ՕՀԱՆՆԵՍՅԱՆ. 

Դրոշակակիրների նախագահ պարոն Սերժ ԴՈՆԶԵՅ,

Հայ մարտիկների և համակիրների ազգային ասոցիացիայի նախագահ պարոն ՎրեԺ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ,

Կաննի և նրա շրջակայքի հայերի միություն,

Տիկնայք և պարոնայք, վետերաններ և կազմավորված մարմինների, քաղաքացիական և ռազմական անվտանգության ղեկավարներ, 

Տիկնայք և պարոնայք դրոշակակիրներ,

Թույլ տվեք բոլորիդ հայտնել իմ շնորհակալությունը՝ 1894-ից 1923 թվականներին հայ ժողովրդի դեմ իրագործված ցեղասպանության զոհերի հիշատակի այս օրը ձեր ցուցաբերած հավատարմության և համերաշխության համար:

Ո՞վ կարող էր հավատալ, որ թուրքական հաջորդական օկուպացիոն կառավարություններից պահանջվելու էր 30 տարի  բնիկ Արևմտյան Հայաստանի հայերի բնաջնջման ծրագիրն իրականացնելու համար, ովքեր հազարամյակներ ապրելով և գոյատևելով իրենց պապենական տարածքում՝  կերտել են քաղաքակրթություն։

Ո՞վ կմտածեր, որ այս հանցագործությունը կիրառվել է  բնիկ հայ ազգի և նրա  պետության դեմ, որը դե ֆակտո ճանաչվել է 1920 թվականի հունվարի 19-ին և դե յուրե 1920 թվականի մայիսի 11-ին դաշնակից և միացյալ տերությունների կողմից, և  որը Անտանտի ուժերի ռազմատենչ գործողությունների ժամանակ, կռվելով նրա կողմից՝  մարդկության ու քաղաքակրթության արժեքները պահպանելու համար տվել է իր որդիներից ավելի քան 500,000-ին: Մինչդեռ հենց այդ նույն ուժերը թույլ տվեցին   հանցագործ Թուրքիային՝ առանց միջազգային  համաձայնությունների և պայմանագրերի հարգանքի, դառնալ ՄԱԿ-ի անդամ, իսկ Արևմտյան Հայաստանին՝ էլ ավելի հեռու մնալ միջազգային հանրությունից։

Ո՞վ կհավատար, որ 2020 թվականին հազարավոր տարիներ շարունակ իրենց պապենական տարածքում գտնվող արցախահայությունը կդառնա Ադրբեջան մականունով պետության այսպես կոչված անջատողական փոքրամասնություն, որը ձևավորվել է 1920 թվականի մարտին՝    Շուշիի ջարդերի ընթացքում, այս  նույն բնիկ բնակչության ջարդերից հետո նրանց իսկ տարածքում։ 

Ո՞վ կմտածեր 2018 թվականին, երբ երկու վարչական դատարաններ կասկածի տակ դնելով Ֆրանսիայի և Արցախի միջև բարեկամության պայմանը՝ պնդում էին, որ Ֆրանսիան չի ճանաչում Արցախի անկախությունը, մինչդեռ Արցախի մարզը՝ որպես անկախ ճանաչված Արևմտյան Հայաստանի անբաժանելի մաս, արդեն հաստատվել էր 1920թվին։ Արդյո՞ք Ֆրանսիայի այս վարչական գործողությունները հող կպատրաստեին խորհրդային օրենսդրության վրա հիմնված Ադրբեջանի կողմից  պատերազմ սկսելու համար և դրանով իսկ քրեական պատասխանատվության կենթարկվեին Հայերի ցեղասպանության հանցագործության համար:

Արևմտյան Հայաստանի Ազգային խորհուրդն այս հարցի վերաբերյալ ավելին կիմանա Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանում ներկայացված հայցով, որը շուտով կտեղեկացվի։

Ո՞վ կմտածեր, որ 2020-ից հետո, որն ավարտվեց հայերի արյունահեղությամբ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ, որի միակ նպատակն էր աշխարհասփյուռ հայերին 2022-ին թույլ չտալ պահանջել իրենց օրինական իրավունքները իրենց պետության՝ Արևմտյան Հայաստանի տարածքային ամբողջականության նկատմամբ։ 

Փետրվարի 25-ին Ռուսաստանի զինված ուժերի ուժեղ կրակի տակ ընկնելու հերթը Ուկրաինայինն էր՝ Դոնբասի և Լուգանսկի շրջանների ռուսախոս բնակչության դեմ  ուկրաինական ռեժիմի չհայտարարված պատերազմից  գրեթե ութ տարի հետո։

Այնպես որ, Արևմտյան Հայաստանի, այդ թվում՝ Արցախի համար երկակի ստանդարտներով խորհրդային կարգերը գործում են, իսկ Ուկրաինայի համար՝  ոչ։

Ո՞վ կմտածեր, որ հենց այն պատճառով , որ չի կիրառվում միջազգային հանրային իրավունքը , հայերի ցեղասպանությունը և մարդկության դեմ գործած այլ հանցագործությունները կշարունակվեն այսօր. երեկ՝ ԴԱԻՇ-ի ջիհադիստների կողմից Սիրիայում և Իրաքում, իսկ այսօր Արցախում՝ օգտվելով խոշոր պետությունների և Եվրոպական համայնքի աջակցությունից՝ հետապնդել ու ոչնչացնել խաղաղ բնակչությանը՝  հայերին, եզդիներին, ասորի-քաղդեացիներին և այլոց:

Այն աստիճան, երբ գլխավոր հերոսներն այսօր փորձում են կեղծել միջազգային իրավունքը՝ կազմակերպելով նոր պատերազմ, որպեսզի կարողանան վերանայել Սևրի պայմանագիրը նոր խաղաղության պայմանագրով, հետևաբար՝ մինչ այժմ գոյություն չունեցող նոր սահմաններով, հետո Հայաստանի Հանրապետության  կազմալուծումը 1920 թվականին՝ Խորհրդային Միության ներկայիս մնացորդների և ոչ լեգիտիմ օրենսդրության հիման վրա, և Թուրքիայի կողմից Արևմտյան Հայաստանի տարածքային օկուպացիայի փաստացի հավանությունից հետո։

Այսպիսով, այո, «ցեղասպանություն տարածքի դեմ»՝ ջարդերի շռայլությունը շարունակվում է ձեր աչքի առջև: Հայերի ցեղասպանությունը երբեք չի եղել հիշատակի կամ պատմական խնդիր, ինչպես ոմանք կկամենային հավատացնել մեզ , դա  արդիական խնդիր է:

Եվ, այս հարցն առավել արդիական է, քանի որ միջազգային իրավունքը չի հարգվում  այս գլխապտույտ շտապողականության ժամանակ, որը մենք ցանկանում ենք դատապարտել, և որն ամբողջ մոլորակը տանում է աղետի։

Չդատապարտված ցեղասպանությունը ժամանակի ընթացքում շարունակվում է, ուստի 1939 թվականին Լեհաստան ներխուժելուց առաջ Հիտլերի հնչեցրած խոսքերը դեռևս կհիշվեն. «Ո՞վ է այսօր հիշում հայերի բնաջնջումը»: 

Ահա, ուրեմն, իրականություն, ճշմարտություն, որը ենթակա է գրաքննության, խեղաթյուրման, կեղծման  և մշտական ​​ժխտողականության անբարեխիղճ անձանց կողմից, որոնք պնդում են, թե հայերի ցեղասպանությունն իրագործվել է Անատոլիայում, մինչդեռ այն իրագործվել է Հայաստանում (տես Եռակի Անտանտ մայիսի 24-ի հռչակագիրը)։ Նպատակը, հայ ժողովրդին դարերով ջախջախելով  կամ հաշմանդամ դարձնելով՝ նրան վերջնականապես ոչնչացնելն է։ 

Հատկապես այս բնաջնջման փորձերի դեմ է Արևմտյան  Հայաստանը աշխատում  իր ամենօրյա   պայքարում, որի նախագահն եմ։

Այդ պատճառով մենք նաև ցանկանում ենք հանրային հարգանքի տուրք մատուցել պարոն Անդրե   Աշիերիի՝ Մուան-Սարտուի քաղաքապետարանի նախկին փոխքաղաքապետի հիշատակին, ով մեզ լքեց 2021 թվականի դեկտեմբերի վերջին և ով առաջինն էր, որ հստակեցում մտցրեց 1998 թվականի մայիսի  13-ի՝ հայ ժողովրդի ցեղասպանության   ճանաչման  մասին օրինագծի մեջ։    Առաջարկ, որը, ով գիտե, թե ինչպիսի հնարքով 2001 թվականին վերածվեց այսպես կոչված Հայոց ցեղասպանության ճանաչման, մինչդեռ որպես մարդկության դեմ հանցագործություն՝ այս ցեղասպանությունը թուրքական է։

Հիրավի, առանց արժեքների, առանց հիշողության, առանց արդարության և առանց հատուցման, անկասկած աշխարհը կսուզվի խավարի մեջ : Եվ հենց այս պատճառներով է, որ մենք այսօր դեռ միասին ենք։

Պարոն քաղաքապետ, ուզում եմ համերաշխության այս օրը հղել ձեզ իմ շնորհավորանքները այն որակի և վեհության համար, որ կարողացաք տալ ապրիլի 24-ի այս համազգային ոգեկոչմանը։

Սիրելի հայրենակիցներ, սիրելի ընկերներ ուզում եմ արտահայտել իմ հարգանքը ձեր եղբայրության հանդեպ,

Կեցցե Ֆրանսիան, կեցցե ֆրանսիացի ժողովուրդը,

Կեցցե Արևմտյան Հայաստանը, կեցցե՛ Արցախը և կեցցե՛ հայ ժողովուրդը։ Շնորհակալություն !

24.04.2022թ

Արմենակ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ

Արեւմտեան Հայաստանի Ազգային Խորհրդի Նախագահ