Արդարադատության միջազգային դատարանը հրապարակեց Բերձորի ճանապարհի ապաշրջափակման վերաբերյալ ժամանակավոր միջոց կիրառելու Հայաստանի պահանջի մասին որոշումը: Այսպիսով` դատարանը եզրակացնում է, որ Ադրբեջանը պարտավոր է իր՝ կոնվենցիայով ստանձնած պարտավորությունների համաձայն՝ ձեռնարկել իրենից կախված բոլոր միջոցները, որպեսզի ապահովի անձանց, տրանսպորտային միջոցների և բեռների անխափան տեղաշարժը Բերձորի ճանապարհով՝ երկու ուղղությամբ:

Որոշումը հրապարակվել ՝ փետրվարի 22-ին:

Դատարանը նախ հիշեցրեց, որ 2021-ի դեկտեմբերի 1-ի որոշմամբ դատարանը կիրառել է հետևյալ ժամանակավոր միջոցները. «Ադրբեջանը պարտավոր է միջազգային կոնվենցիայի համաձայն իր պարտավորությունների ներքո ձեռնպահ մնալ բռնությունից և մարմնական վնաս պատճառելուց բոլոր այն անձանց, որոնք գերեվարվել են 2020-ի հակամարտության առնչությամբ և մնում են ազատությունից զրկված, ապահովել օրենքի առաջ նրանց հավասարությունն ու անվտանգությունը: Միջոցներ կիրառել կանխելու ռասայական խտրականության և ատելության սերմանումը, այդ թվում պետական կառույցների, պաշտոնատար անձանց կողմից՝ մասնավորապես հայերի նկատմամբ…»։

Արևմտյան Հայաստանը հիշեցնում է, որ Երևանի կառավարության դիմումը Արդարադատության միջազգային դատարան-ին հակասում է Արևմտյան Հայաստանի ինքնիշխանությանը և նրա իրավունքներին։

Երեւանի կառավարության խնդրանքով Բերձորի ճանապարհի հանձնումը Ադրբեջանին ըստ էության չի իրականցվի այնքանով, որքանով Դատարանը վերահաստատում է, որ սույն վարույթում կայացված որոշումը ոչ մի կերպ չի կանխորոշում իրավասության հարցի ըստ էության քննությունը, ոչ էլ դիմումի մուտքագրման կամ բուն էության հետ կապված որևէ հարց: Այս որոշումը անձեռնմխելի է թողնում Հայաստանի և Ադրբեջանի կառավարությունների իրավունքը՝ իրենց իրավունքները այս հարցում պնդելու։

Չնայած այն հանգամանքին, որ Երևանի կառավարությունն իր հերթին, Հայաստանի դեմ Ադրբեջանի դիմումին ի պատասխան պնդում է, որ «հանքարդյունաբերություն է իրականացրել միայն իր տարածքում և միայն ինքնապաշտպանական գործողություններ է կատարել»։ Երևանի կառավարությունը պարզաբանում է, որ եռակողմ հռչակագիրը նախատեսում էր, որ երեք շրջանները՝ Քարվաճառը, Ակնան և Բերձորը «կվերադարձվեն» Ադրբեջանին 2020 թվականի նոյեմբեր-դեկտեմբեր ընկած ժամանակահատվածում, և որ այդ ժամանակվանից դրանք գտնվում են նրա վերահսկողության տակ։ 

Այն պնդում է, որ եթե հայկական ականների առկայությունը այս տարածքներում հաստատվի, դա կբացատրվի այն փաստով, որ հակամարտության ավարտին Արցախում և նրա շուրջը մնացել է «շփման գիծ», ու  նշում է. Եռակողմ հռչակագիրը չի խանգարել զինված ուժերին միջոցներ ձեռնարկել իրենց դիրքերն ապահովելու համար։ Բացի այդ, Երևանի կառավարությունը պնդում է, որ 2022 թվականի օգոստոսից հայտնաբերված ականները «ակնհայտորեն քաղաքացիական տարածքներում» չեն եղել։