Իսկ գիտե՞ք ինչպես է կոչվում «հայրենիք» բառը ադրբեջաներեն:

ԱՆԱՅՈՒՐՏԱ.

Անա` թարգմանաբար նշակում է մայր, (Աղբյուր՝ Անահիտ)

Յուրտը ` վրան,  որը ի դեպ հավաքում և ապամոնտաժում են տարին մի քանի անգամ և ամեն անգամ նոր վայրում։ Ճիշտ է, նրանք օգտագործում են նաև արաբերեն «վաթան» բառը, որպես հայրենիք, բայց «վաթանը» իրենց բառը չէ, այլ արաբերեն է։

Այսինքն՝ ադրբեջանցիների համար հայրենիքն այն է, որտեղ նրա ծնողները յուրտա են դրել։ Մինչ այժմ՝ 21-րդ դարում, յուրտերում (հիմնականում Իրանում) ապրում է մոտ 4-5 միլիոն ազերի։

Նախկինում Անդրկովկասի բոլոր ադրբեջանցիները նույնպես ապրում էին յուրտերում, սակայն Իոսիֆ Ստալինը հրամանագիր արձակեց, որով արգելում էր սովետական ​​քաղաքացիներին լինել թափառական` թափառել։ Ուստի նրանք սկսեցին գյուղեր, քաղաքներ կառուցել, քոչվորներին ստիպողաբար քշել այս բնակավայրերը։

Ամենազավեշտալին այն է, երբ յուրտցիները մատով ցույց են տալիս հայկական եկեղեցիները, բերդերը, կամուրջները կամ պարսկական մզկիթները և հայտարարում, որ այս ամենը կառուցել են իրենք՝ յուրտցիները, ովքեր նույնիսկ չգիտեն, թե ինչ է ճարտարապետությունը: Ոչ պակաս ծիծաղելի են քոչվորների պնդումները, թե բրինձ, ցորեն, խաղող և այլ մշակաբույսեր պարունակող որոշ ուտեստներ իրենց ազգային ուտեստներն են։ Հարց է առաջանում ՝ երբվանի՞ց են քոչվորները ցորեն ցանել, խաղող կամ բրինձ աճեցրել։

Այն ամենը, ինչ նրանք անում են, հիմնված է ստի և կեղծիքի վրա: