William Saroyan, Batı Ermenistan’ın Bağeş-Bitlis kentinden Fresno’ya göç eden Ermeni bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. 4 yaşında babasını kaybetti ve bir süre yetimhanede yaşadı. Sonra anne, oğlunu yetimhaneden çıkardı ve onu okumaya verdi. Ailenin sıkıntıları, genci okulu bırakmaya, sokaklarda gazete satmaya ve ardından telgraf memuru olmaya zorladı. Ancak iş, kitap okumasını engelleyemedi, hatta kısa hikayeler yazmayı başardı. İlk kısa öyküsü Sirak Goryan imzasıyla, 1933’te Boston’daki Hayrenik adlı haftalıkta yayınlandı. Saroyan’ın ilk kısa öykü koleksiyonu 1934’te yayınlandı ve hemen genç yazarın tanınmasını sağladı.
Saroyan, 1939’da “Hayatının Zamanı” adlı oyunuyla New York’taki eleştirmenler ve Pulitzer Ödüllerini kazandı. Saroyan, edebi hayatının ilk on yılında, bazıları 10’dan fazla ciltlerde yayınlanmış yüzlerce kısa öykü yazdı.
Saroyan’ın kahramanlarının çoğu, Ermeni çevresini ulusal gelenek ve görgü kuralları ile temsil eden ve vatanın tarihi hafızasıyla Ermenilerdir.
Anavatan meselesi, asırlık geleneklerini koruyan insanların eşsiz görüntüleri, Amerikan yaşam tarzının düzleştirici standartlarına aykırı gelmektedir.
Saroyan, 18 Mayıs 1981’de ABD’nin, Fresno kentinde vefat etti․
Saroyan’ın eserleri birçok dile çevrilirken, eserlerinin tamamı ise Ermeniceye çevrildi.
Yerevan’da Saroyan’ın adı taşıyan sokak, okul ve üniversite mevcuttur. Saroyan’ın anıtı Yerevan’da dikildi.
2008 yılında, yazarın 100. doğum yıldönümü vesilesiyle Ermenistan Cumhuriyeti’nde “Saroyan Yılı” ilan edildi.