12. yüzyılın ortalarından itibaren Ermeni edebiyatında önemli değişiklikler meydana gelmiştir. 

13.-14. yüzyıllarda Kostandin Yerznkatsi ve Hovhannes Tlkurantsi’nin şiirleriyle başlamış ve daha sonra şairler Nağaş Hovnatan’ın, Bağdasar Tıbir’in, Sayat-Nova’nın büyük çabalarıyla nihayet Ermeni aşk şarkısı oluşturuldu.

Frik’in sosyal şiirleri ortaya çıkar. Halkın dili olan Aşkharhabar Ermenicesi edebi bir dil haline geliyor. Bu yeni akımı temsil eden yaratıcılar arasında Mıkhitar Goş ve Vardan Aygektsi’nin özel bir yeri var.

13. yüzyılın başında,  Mıkhitar Goş’un yazdığı Ermeni laik hukukunun ilk koleksiyonu olan, teori ve pratik uygulama ile ilgili konuları içeren  Tadasdanagirk başlıklı “Yargı Kitabı”, feodal Zakaryan iktidarı himayesinde Kuzey Ermenistan’da oluşturuldu. Orta Çağ’da, Goş’un “Yargı Kitabı” Latince, Lehçe ve Gürcüce’ye çevrildi ve yüzyıllar boyunca Batı Ermenistan’da olduğu kadar Polonya, Rusya, Gürcistan ve Hindistan’da da kullanıldı.

“ARMENOSİD’i Unutma, Unutturma”