Khlat, Batı Ermenistan’ın en eski yerleşim yerlerinden biridir ve ne zaman kurulduğunu söylemek zordur. İlk başta bir kasaba olarak anılmış ve daha sonra kendi güçlü kalesine sahip olan ve Van Gölü’nün en büyük limanı olarak kabul edilen büyük bir şehre dönüşmüştür. 

Khlat, gölün batı kıyısında, yüksek bir ovada yer almaktadır. Şehrin güneyinden Van Gölü’ne manzara açılıyor, güneybatısında ve kuzeybatısında Nemrut ve Sipan dağları yer alır. Khlat, eski Ermeni bibliyografyasında bazen Bznunyats şehri, Türkler de ise genellikle Ahlat olarak anılırdı. 

X.-ХI. yüzyıllarda nispeten kısa bir süre içinde Khlat, ülkenin en büyük ve en kalabalık şehirlerinden biri haline gelir. Liman olması Khlat’ın gelişmesine katkıda bulunmuştur. 

11. yüzyılın ilk yarısında, büyük  zanaatlar ve ticaret merkezi olan on binlerce nüfusa sahip bir şehir haline geldi. Khlat, XVI.-XVII. yüzyıllarda Türk-İran savaşlarının konularından biriydi.

Khlat için 16. yüzyılın 40’lı yıllarında İran Şahı Tahmaz ile Türk Sultanı Birinci Süleyman arasındaki çatışmaların özellikle ciddi sonuçları oldu.

1850’de Khlat’ın 4.000’i Ermeni olmak üzere 5.000 nüfusu vardı. Khlat sakinlerinin meslekleri tarım, bahçecilik, balıkçılık, ticaret, el sanatları ve kısmen tuz üretimi idi.

Khlat’ın tarihi anıtları arasında, şehrin yakınındaki kayalıklara oyulmuş mağaralar, deniz kıyısındaki savunma surların birkaç kulesi, çeşitli yapı kalıntıları korunmuştur.

“Batı Ermenistan Tarihin Kendisidir”