Son savaştan sonra Syunik bölgesinin Kağnut köyü sınır köyü haline geldi. Burada yaklaşık 40 kişi yaşıyor. Bu sınır köyünde okul ve anaokulu otuz yılı aşkın süredir kapalı.

Köy sakini Riko Ohanyan, “1990 yılında hareketin başladığından itibaren silahlı saldırılar oldu ve okul kapatıldı” dedi.

Başka bir köylü Grişa Tamrazyan sorunları sıralıyor ve bu sınır köylerinin sakinlerinin yalnız kaldığından şikayet ediyor.

Mahalle sakinlerinden biri de “Ürünlerimizi tarlaya götüremiyoruz, çünkü Türkler alır diye korkuyoruz. Buna karşı çıkmak zor” dedi.

Azerbaycanlıların Goris-Kapan karayolu üzerinde bir kontrol noktası kurduktan sonra hükümet, Vorotan, Şurnukh ve Pardzravan köyleri için bir çevre yolu inşa etme sözü verdi. Aradan 3 yıl geçmesine rağmen bu köyler halen Goris şehrine eski yolla bağlıdır.

Uluslararası Kızılhaç Komitesi, bu sınır köylerinde bir dizi projeyi hayata geçirerek ahududu fideleri, arı kovanları, tarım ekipmanları sağladı.

Diğer bir sınır köyü olan Ujanis’in muhtarı Sasun Sarkisyan şunu kaydetti:  “15-20 yıldır kapalı olan tarlaları Kızılhaç’ın yardımıyla bugün itibariyle açtık… Köylüler arasında paylaşıldı, buğday ektik. Önümüzdeki yıl, izleme çerçevesinde tüm bunların faydalı olup olmadığını anlayacağız.”

Ujanis köyünün muhtarı, köy arazisinin 30 hektardan fazlasının Azerbaycan ordusunun hedefinde olduğunu ve köylülerin burada tarım işleri yapamayacaklarını söylüyor.

Batı ve Doğu Ermenistan halkının yaşam hakkından sorumludur, Artsakh, Nahiçevan ve Cavakhk’ı kapsayan Boğos Nubar’ın Ermenistan Devleti’nin devamı olan Batı Ermenistan hükümeti, sınır bölgelerinde yaşayan vatandaşlarının hak ihlallerine karşı öfkesini artık kaçıncı kez dile getiriyor.

Uluslararası Kızılhaç Komitesi’nin köylülere yaptığı yardım memnuniyetle karşılanıyor, ancak diğer uluslararası yapıların sağır sessizliği anlaşılmaz. 

“Batı Ermenistan İslamo-Faşist Türk Ve Uluslararası Yapılara Karşı Mücadelede”