Trabzon’da Ermeni çocukları gemiye bindirilip çöp olarak denize atıldı. Van ve Dikranagert’te anne babalar büyük çukurlar kazmak ve çocuklarını diri diri bu çukurlara gömmek zorunda kaldılar… su kuyuları çoktan cesetlerle dolmuştu… nehirler şekilsiz bedenler taşıyordu. Ve işte burada duruyorum.. Boğazımda bir yumru var…

Medeni dünya, eğer farkında değilse veya her zamanki gibi sisler içinde dolaşıyorsa, bilsin ki bu, Türkiye’nin Ermenilerimize karşı yaptığı soykırımın ARMENOSİD’in başlangıcıydı.

Bugün kendilerini ülkeyi işgal eden Avrupalılarla eşit bir halk olarak ilan eden, Tatar ve Moğol soyundan gelenler olan yukarıdakilerin tümü, Dante eserinden yalnızca bir örnektir.  Sayıları ve doğuştan gelen vahşetleri sayesinde yabancı toprakları fethetti, çekirge gibi istila etti, süpürgeyle yerli sakinlerinden süpürmüş gibi bir avuç insanı öldürdüler.

Ama bütün bunlarda garip olan ne? Konuyu fazla uzatmayalım. Anglo-Saksonlar, Kuzey Amerika’nın çoğunu sözde Kızılderililerden çaldılar ve yerlileri yok ederek kendilerine mal ettiler. Ucuz işgücünden yoksun olduklarından, ekonomik çıkarlarını genişletmek ve demiryolları inşa etmek için Çinlileri, ardından tarlalarda çalıştırmak için siyah köleleri ithal ettiler. Kıtanın güneyinde, nüfusu yok eden ve yerlilerin “Sularla çevrili” olarak bildikleri topraklara el koyanlar İspanyollar ve Portekizlilerdi.

Daha sonra, asla başarısız olmayan Majesteleri korsanlar, Malvinaları ele geçirdi ve onları uygunsuz bir şekilde yeniden adlandırdı. Ve kahramanları olan ve damarlarında İskoç viskisi akan “büyük demir hanımefendi” sayesinde burada kalıyorlar. Yani dünya her zaman olduğu gibi fırsatçıların ve Ferisilerin işgal tehdidi altındadır: bugün, yarın veya ertesi gün ve kim kurtulabilirse kurtulsun. Bazı gelişmiş ülkeler, sömürgelerinin zenginliğini istiflemeyi ve zamanında geri çekilmeyi seçerek onları sefalet içinde bıraktı. Diğerleri basitçe kovuldu ve yenildi. Bütün bunlar, bizi zaten kendi yerlerine ve dillerine göre “Ermeni”, toprağı da “Ermenistan”, Ermenilerin yurdu olarak tanıyanlar tarafından biliniyor. Ve burada vurgulamak istiyorum: Topraklarımızın işgalcileri buranın Ermeni halkına ait olduğunu kabul ettilerse, bu topraklardaki bin yıllık varlığımızı inkar etmek gülünçten de ötedir. Birisi dedi ki: “Vücudumu öldürebilirsin ama irademi değil…”

Ve işte bir kez daha ayaktayız ve sadece tüm servetimizi çalmakla kalmayıp, tarihi kalıntılarımızın çoğunu yok eden, entelektüel potansiyelimizi ortadan kaldıran, aynı zamanda kimliğimizi de silmeye çalışan bir halktan bize ait olanı talep ediyoruz. Bugün dişlerini gizleyip Batı’ya gülen o insanlar, yıllar önce bir buçuk milyon kardeşimizi katlettiler.

Aradan neredeyse yüz sekiz yıl geçti ama soykırımdan ARMENOSİD’den sağ kurtulanların torunları olarak bizler, tuhaf görünse de diri diri gömülen çocukların çaresiz iniltilerini, boğulmak için suya atılanların çığlıklarını duyuyoruz. Anaların feryatlarını, yakınlarımızı vicdansızca, merhametsizce katleden cellatların feryatlarını duyuyoruz. “Demirle öldüren, demirden ölür.”

Ermenistan uyanık olduğu sürece Türkiye rahat uyumayacak. Ve Tanrı büyüktür. Binlerce yıllık Ermenistan’ın mutlak sahibi olduklarını ispatlayan tüm izleri silebilirler ama şehitlerimizin kendi topraklarına dökülen kanını silemeyecekler, Atalarımızın kemiklerinden toprağı temizleyemezler.  

Türkiye anlasın ki biz Diaspora, şehitlerimizin dirilişiyiz, bizimle eski hesapları var.

Planlandığı gibi olmasa bile her şey zamanında gelir.

Raymond Ruben Berberyan 

Aslen Batı Ermenistan vatandaşı