“Büyüyünce ne olacaksın Dikran? – Asker. – Dikran, bütün erkekler asker oluyor, sen başka ne olacaksın? – Sadece asker olacağım… “
44 gün süren Artsakh savaşında şehit düşen Dikran Abazyan, öğretmenle yukarıda bahsi geçen diyaloğu yaşadığında birinci sınıftaydı.
Dikran, Ocak 2020’de askere alındı. Düşman tarafından işgal edilen Hadrut ve Crakan çatışmalarına katıldı. Babası Vanik Abazyan bir röportajında yurtdışında çalışmak için Rusya Federasyonu’na gittiğini ve bir süre sonra Dikran’ı da yanına aldığını söylüyor. Nisan 2016 savaşından sonra oğlu anavatanında yaşaması ve Ermeni ordusunda hizmet etmesi gerektiğine karar verdi.
Annesi Eleonora Vanyants anılarını şöyle anlatıyor: “Banyo yaparken sürekli şarkı söylüyordu: Kardeşim ve ben savaşa gidiyoruz. Dikran, o şarkıyı söyleme dedim ama o söylüyordu. Ben askerliğe başladığımda savaş başlayacak derdi. Nasıl bir histi bilemiyorum.”
Dikran Abazyan’a savaş alanında teğmen rütbesi verildi. Dikran’ın komutanlarından biri, Dikran’ın babasıyla yaptığı konuşmada, “Askere, yetenekli olduğunu düşündüğümüz için teğmen rütbesini verdik. Doğru kararlar verebildiğini gördüler” dedi.
Dikran sırtından yaralandı, ardından birkaç askerle birlikte kuşatıldı. Vank köyü yakınlarında saklandılar. Annesi, “Dikran ve diğer iki kişi bir çıkış yolu bulmak için saklandıkları yerden çıktı. Çocuklara şöyle dedi: Bir araba görüyorum, gidip bakalım, sizi de gelip alabiliriz, ancak “Yaşma” adlı askeri birliğinin tuzağına düştüler ve o zamandan beri onu görmediler” diyor anne.
“Batı Ermenistan Şehitleri Ölümsüzdür”