26 Eylül akşamı geç saatlerde Yarbay Andranik Manukyan iki oğluyla özel bir görüşme yaptı. O gün çocukların odasında normalden daha uzun süre kaldı. Uyumak üzereyken eşi Anna’ya “Ben yine gidip çocuklara bakayım” dedi. Bundan bir gün önce askeri birlikten alarm verilmişti. Yarbay artık sınırdaki durumun gergin olduğunu anlamıştı. 27 Eylül günü şafak vakti askeri birlikte tekrar alarm verildi. Yarbay Manukyan hızla askeri birliğe gitti.
Antranik Manukyan Talin’de doğdu. Kökenleri Muş’tan geliyordu.
Antranik, Vazgen Sarkisyan Askeri Üniversitesi’nden mezun oldu ve askeri hizmetini Hadrut’ta yaptı.
2010 yılında Antranik görev gereği Yerevan’a taşındı. Askeri birliklerden birinde görev yaptıktan sonra 2018 yılı sonunda barışı koruma güçlerine transfer edildi.
44. günlük savaş sırasında Antranik başlangıçta “Yeğnikner” adlı askeri birliğindeydi. Orada savaşa katıldı, ardından Savunma Ordusu komutanı Calal Harutyunyan’ın emriyle Crakan’a nakledildi. Burada askerler kuşatıldılar.
Karısı şöyle diyor: “Mucizevi bir şekilde kuşatmadan kurtuldular. Yanında 40 kişiyi ablukadan çıkardı ve yürüyerek Hadrut’a ulaştılar.”
Yarbay Manukyan’ın son savaşı 21 Ekim’de Drakhtik-Sığnak bölgesinde gerçekleşti.
Aile olayı ertesi gün, yani 22 Ekim’de öğrendi. Karısı, akşam insanlar geldiğinde kötü bir duyguya kapıldığını, bir şeyler olduğunu anladığını söylüyor. O gün şehitler listesinde Antranik Manukyan’ın adı yer aldı. Daha sonra savaş arkadaşları ailesine Antranik’in öldüğünü kimsenin görmediğini, onun kurtarılmış olabileceğini söyledi.
Umut, yarbayın cesedinin getirildiği 24 Kasım’a kadar yaşadı.
“Batı Ermenistan Şehitleri Ölümsüzdür”