Savaştan iki gün önce, 25 Eylül cuma günü Khoren Ohanyan mevzilerden eve geldi.
27 Eylül sabahı ise alarm emriyle yeniden mevzilerine döndü. 10 yaşındaki oğlu Artyom, babasının vardiya günlerini herkesten daha iyi biliyordu ve babasının neden tekrar gittiğine şaşırmıştı. Eşi ve iki oğlu, 13 yaşındaki Robert ve 10 yaşındaki Artyom, 28 Eylül’de Yerevan’a taşındı. Khoren Ohanyan Yarbaydı, Hadrut alayının birinci taburunun komutanı. Ateşkesin ilan edildiği 10 Kasım gecesi Martuni-Çartar bölgesine düzenlenen uçaksavar füzesi saldırısı sonucunda şehit düştü. Khoren’in ailesi son yıllarda Hadrut’ta yaşıyordu, Hadrut ilçesinin Azokh köyünde doğmuşlardı.
Armine savaş sırasında kocasıyla konuşurken onun için her şeyin yolunda gireceğinden emindi, Khoren ise karısına her zaman güvenli bir yerde olduğuna dair güvence verdi.
Armine şöyle hatırlıyor: “Ben kızarak söylüyordum: Khoren, hiçbir şey olmamış gibi konuşuyorsun, her zaman iyi bir ruh halindesin, her zaman doğru yerdesin. O da ‘Üzülsem ne değişir, Bu askerler üzülmeyecek mi?” Onlara örnek olmam gerekiyor, değil mi?” derdi.”
Khoren’in nerede olduğu hakkında hiçbir şey bilinmiyordu. Armine sorduğunda kocası “Önemli olan hayatta olmam, söylesem ne değişecek” diye cevap verirdi. Kocasının ölümünün ardından asker arkadaşları, Khoren’in savaş sırasında Hadrut’ta, ardından Madağis ve Martuni’de olduğunu bildirdi. Artyom hala babasının vardiya günlerini hatırlıyor, Khoren genellikle Cuma günleri mevzilerden eve geliyordu, annesine ve erkek kardeşine, babası hayatta olsaydı Cuma günü eve geleceğini hatırlatıyor. Armine, eşiyle son kez 9 Kasım akşamı saat 21.00’de konuştu. Khoren her zamanki sükuneti ile karısına her şeyin yolunda olduğunu, Martuni’de bulunduğunu söyledi. O gün uzun uzun konuştular, Khoren herkes hakkında sorular sordu, ardından karısına yakında onu televizyonda göstereceklerini söyledi.
Armine Khoren’in resimlerine bakarken ”Birinci derecden “Savaş Haçı” madalyasına layık görüldü ama benim buna ihtiyacım yok, onun yanımda olmasına, çocuklarımızın hedeflerine ulaşmalarına yardımcı olmasına ihtiyacım vardı…” diyor.
Khoren Ohanyan 36 yaşındaydı, Vazgen Sarkisyan Askeri Üniversitesi’nden mezun olduktan sonra İvanyan’ın askeri birliğinde, ardından Hadrut alayında işe girdi.
“Batı Ermenistan Şehitleri Ölümsüzdür”