14 Kasım 2020’de Artsakh devlet acil servis ekibi, Rus barış güçlerinin aracılığı ile Şuşi’nin yönetim binasının bitişiğindeki alandan 50 yaşındaki Aramayis Mkrtçyan’ın cesedini çıkardı.

Adli tıp incelemesinde Aramayis’in başından aldığı kurşun yarası sonucu öldüğü belirlendi. Vücudunda da işkence izleri vardı, kulakları kesilmişti. Aramayis Mkrtçyan, Birinci Artsakh Savaşı’na katılmıştı. 1992’de Şuşi’nin kurtuluşundan sonra oraya yerleşti. Aramayis Mkrtçyan 1970 yılında doğdu. Birinci Artsakh savaşında yaralanmış, sağ gözünü kaybetmiş, kafasında mermi parçaları kalmıştı, bu yüzden hayatı boyunca baş ağrısı çekmiş ve ağrı kesici kullanıyordu. Annesiyle birlikte Şuşi’de yaşıyordu. İki kızı da aileleriyle birlikte Şuşi’de yaşıyordu. Aramayis, engelli kategorisine sahip olduğu için yedek orduya kayıtlı değildi.

27 Eylül 2020’de başlayan savaşın ilk günlerinde Aramayis ailesiyle birlikte Şuşi’de bulunuyordu, 1 Ekim’de annesini, 14 Ekim’de kızları ve torunlarını Yerevan’a yolladı. Kendisi Şuşi’de kaldı. Aramayis’le son telefon görüşmesi 4 Kasım’da gerçekleşti. Kızı Ani’ye elektrik olmadığını ve telefonun pilinin yakında biteceğini söyledi. O sırada Ani’nin kocası Artur Hayrabetyan hâlâ Şuşi’deydi ve karısına düzenli olarak babasının iyi olduğunu söylüyordu. Artur Hayrapetyan, 6 Kasım’da Şuşi’deki yaşlı komşusunu tahliye ederken kayınpederini de tahliye etmeye çalıştı ancak o yine reddetti. Arthur, Şuşi’ye dönmek istediğinde artık şehre girmesine izin verilmedi: yol bombalanmıştı.