19. yüzyılın sonlarında başlayan Ermeni kurtuluş mücadelesi sırasında Ermeni yurtseverlerin asıl düşmanları Osmanlılar olan Doğu Anadolu Müslümanları, özellikle de Kürtler ve Türklerdi. 

Ermeni yurtseverlik hareketinin oluşumu 1878 Rus-Türk savaşının sonunda başladı ve Osmanlı İmparatorluğu Ceza Kanunu’nun 166. maddesinin getirilmesi ve Karin Tapınağı’na yapılan saldırı ile güçlendi. 166. Madde, silah mülkiyetini kontrol etmeyi amaçlıyordu ancak Ermenilere karşı kullanıldı ve onların silah mülkiyetini kısıtladı. Bazı yerel Kürt aşiretleri silahlıydı ve Ermenilere saldırı emri almıştı. Ancak şunu da belirtmek gerekir ki, Kürtlerin tamamı Ermeni cinayetlerine katılmamıştır, hatta birçoğu Ermenilerin Osmanlı İmparatorluğu’ndan kaçmasına yardım etmiştir. Pek çok Kürt siyasetçi Ermenileri Hamidiye Tugayı’ndan ve Türk askerlerinden sakladı. Khnus’un Kürt belediye başkanı da o Kürtlerden biriydi. Ancak Ermenilere yapılan soykırımda ARMENOSİD’de Kürtlerin büyük rolü vardı.