
Doğu Ermenistan’ın (Rusya Ermenistanı) politikası zaten Batı Ermenistan’ın (Türk Ermenistanı) politikasından farklı.
29 Eylül’de Ermeni birlikleri Sarıkamış ve Kaghzvan’dan (Batı Ermenistan) çekiliyordu. Doğu Ermenistan’da 37 yaşın altındaki erkekler askere alınıyor ve firar durumunda ölüm cezası uygulanıyor.
14 Ekim’de Ermeni güçleri karşı saldırı başlattı. Şirak bölgesi valisi Karo Sasuni, Ermeni ordusunun sayısının 12.000, diğer kaynaklara göre ise 8.000 kişi civarında olduğunu yazıyor. Ermenilerin Türk kuvvetlerine ilişkin tam bir değerlendirmesi yoktu. Sasuni, General Silikyan’a göre Türk askeri sayısının 4.000’i geçmediğini yazıyor. Ancak saldırının başlamasından sonra Türklerin çok daha büyük güçlere sahip olduğu ortaya çıktı.
Saldırı sırasında Ermeni ordusunun yönetimindeki ölümcül kusurlar ortaya çıktı. Karo Sassouni, birçok askeri birliğin saldırıyı planlanandan 3-3,5 saat geç başlattığını, bu nedenle diğerlerinin mevzilerini güçlendiremediğini ve Türklerin güçlerini yeniden toplayarak inisiyatif aldığını yazıyor. Koruyucu Bakım Bakanı Artaşes Babalyan da aynı şeyi söylüyor.
Batı Ermenistan’da Kars’ın düşmesinden sonra Ermeni ordusu tamamen yok edilmemiş ve önemli güçlerini elinde tutmuş olsa da zor ahlaki ve psikolojik koşullar altında geri çekilmeye devam etti. Firar önemli boyutlara ulaşmıştı. 7 Kasım’da Karabekir, daha çok bir ültimatom niteliğinde olan ateşkes teklifinde bulundu. Ermeni tarafı Türk taleplerini kabul edip Aleksandropol’ü terk etmek zorunda kaldı, ancak Türkler hızla yeni taleplerde bulundu: Ermeniler, reddedilen Surmalu-Araks İstasyonu-Aragats Dağı-Novo Mihailovka-Lorikend hattına teslim olmak zorunda kaldı. Saldırı devam etti ve 16 Kasım’da Türkler Jajur’u aldı. Kafkasya’nın Ermeni kesimi, Moskova’nın arabuluculuğuna başvururken Türklerle ateşkes imzalamayı ve müzakere etmeyi kabul ediyor.
22 Kasım 1920’de Alexander Khatisyan liderliğindeki Erivan’dan gelen Ermeni heyeti, Türklerle müzakere yapmak üzere Aleksandropol’e doğru yola çıktı. Yaklaşık on gün içinde 2 Aralık’ta Kafkasya Ermenistan’ının yaklaşık 30.000 km²’yi kaybedeceği, Surmalu ve Kars’ın Türklerin, Zangezur ve Nahcivan’ın ise Bakü’nün eline geçeceği zorlu bir uzlaşma anlaşması imzalanacak. Kafkas Ermenistanı 1.200’den fazla askerden oluşan bir orduya sahip olamadı ve Sevr Antlaşması’ndan vazgeçti.
Aynı günlerde Erivan’da Kafkasya Ermenistan’ının Sovyetleştirilmesine ilişkin anlaşma da imzalandı.