1919 18 Ocak’ta, Birinci Dünya Savaşı’nın neden olduğu uluslararası, bölgesel, ulusal ve diğer sorunları çözmesi beklenen Barış Asamblesi Paris’te faaliyete geçti. Ermeniler Barış Meclisi’nden büyük umutlar besliyorlardı ve Batı Ermenistan meselesinin sonunda adil bir çözüme kavuşacağını umuyorlardı. 1918’de Avrupa’da Ermeni çıkarlarını temsil etmek için. Aralık başında bir Ermeni heyeti oluşturuldu. Ermeni heyetinin başkanı Avetis Aharonyan, üyeleri ise Hamo Ohanjanyan ve Mikael Papajanyan’dı. Paris’te Poghos Nubar Paşa başkanlığında 1912’de oluşturulan bir Milli heyet daha vardı. Kasım ayında Balkan Savaşı sonrası Batı Ermenistan meselesini sunmak üzere. Ermeni heyetinin Avrupa gezisi kolay olmadı. Aralık ayının sonundan 1919’a kadar Ocak ayının neredeyse yarısı heyet üyeleri ayrılamadıkları Tiflis’teydi. Ermeni-Gürcü savaşı nedeniyle Gürcü yetkililer ve İngiliz temsilciler gerekli belgeleri hazırlamadılar. 9 Ocak’ta Batum’dan Polis’e sadece Aharonyan ve Ohanjanyan gidiyor. Mikael Papajanyan “aile meselelerini” halletmek üzere Tiflis’te kalıyor ve heyete ancak Mayıs ayında katılıyor. Kişisel nedenleri de olan bu gecikme, heyet üyelerinin suçlanmasına neden oluyor. 1919 4 Şubat’ta, yani kuruluşundan tam iki ay sonra, Ermeni heyeti Paris’e geldi. Bu süre zarfında Paris Konferansı hangi ülke ve halkların oturumlara hangi sıfatla katılabileceğini belirler. Ocak ayında, ABD, İngiltere, Fransa, İtalya ve Japonya’nın liderlerini ve dışişleri bakanlarını içeren sözde 10’lar Konseyi kuruldu. Nisan ayında Japonya bu gruptan ayrılır, ardından İtalya. Yeni oluşturulan ülkelerin temsilcileri de dahil olmak üzere diğer herkes yalnızca kendileriyle ilgili konuların tartışıldığı oturumlara1 katıldı. Bu nedenle Ermeni heyetinin oturumlara katılmaması derin bir memnuniyetsizlik yarattı. Paris’e gelen Avetis Aharonyan, etkili siyasi isimlerle buluşarak Ermeni heyetinin meclis oturumlarına katılımını sağlamaya çalışıyor. Aynı zamanda Ermenistan temsilcileri oldukça iddialı olan temel talep ve beklentilerini de oluşturdular.
Batı Ermenileri ile Doğu Ermenileri arasında Ermenistan Cumhuriyeti’nin kuruluşunun ilk gününden itibaren ortaya çıkan çelişkiler, Ermeni delegasyonlarının uygulamalarında ifade edilememiştir. Kaderin ayırdığı Ermeni halkının iki kesimi, Ermenistan’ın durumu hakkında farklı düşüncelere sahipti. Doğu Ermenileri arasında en ölçülü ve ılımlı fikirler hakimse, Batı Ermenileri bağımsız bir devletin sınırlarını Kilikya dahil olmak üzere çoğunlukla Batı Ermenistan’da tasavvur ediyordu.
Aharonyan’ın anılarına bakılırsa Poghos Nubar Paşa’nın diplomatik çalışmalara tam katılımı ve Milli Heyet’in yaklaşımlarının dikkate alınması için her şeyi yapmaya çalıştı.
1919 Aharonyan, 24 Şubat’ta Poghos Nubar’ın da hazır bulunduğu Paris’teki dairesinde verilen akşam yemeğinde toplantıya katılma daveti aldı. “Akşam yemeğinin sonunda, beklenmedik bir şekilde, Barış Kongresi’nden, ertesi gün saat 4’te, akşam yemeğinden sonra, Ermeni taleplerini sunmak üzere Onlar Konseyi’ne (Conseil de Dix) katılmam için bir davet aldım. Bu durum herkesi sevindirmişti, geriye sadece Poğos Paşa’nın da böyle bir davet alıp almadığını öğrenmek kalmıştı. Benzer bir davetiyenin Paşa’nın dairesine de gönderileceğini düşünüyorduk. Ancak telefonla yapılan talebe olumsuz yanıt geldi. Hepimiz endişeliydik ve Paşa öfkelenecek kadar heyecanlıydı ve aceleyle eve gitti” diye yazıyor Aharonyan.
Heyet başkanı derhal üyeleri ertesi gün yapacağı konuşmayı tartışmaya ve Ermenistan’ın taleplerini bir kez daha netleştirmeye davet ediyor. Poghos Nubar Paşa’nın oturuma katılmasına izin verilmemesi halinde Aharonyan’ın tüm Ermenistan’ın, izin verilmesi halinde ise Nubar Paşa’nın davasını sunması kararlaştırıldı.
1919 yılında Ermeni heyetlerinin görüşmeleri sonucunda Şubat ayında Ermeni partilerinin genel talebi oluştu: Bağımsız Ermenistan’ın sınırları şu şekilde olmalıdır.
1. Van, Bitlis, Diyarbakır, Kharberd, Svazi, Karin, Trabzon vilayetleri.
2. Kilikya’nın dört sancağı: Maraş, Gözan (Sis), Cebel-Bereket ve İskenderiye limanıyla birlikte Adana.
3. Kafkasya’daki Ermeni Cumhuriyeti, Erivan eyaleti, Tiflis eyaletinin güney kısmı (Lori ve Akhalkalak), Elizavetpol eyaletinin güneybatı kısmı dahil.