Artyom Kolancyan,  22 Eylül 1993 yılında doğdu. Artyom’un çocukluğundan beri müzik tercihleri ​​​​vardı. Müzik okulunda sık sık piyano eğitimi aldı ancak daha sonra yarım bıraktı. Daha sonra müzik onun yaşam biçimi haline geldi. Kamu televizyonunun teknik departmanında paralel olarak çalıştı.

2011-2013 Artyom önce Lusakert, sonra da Taliş’te askeri hizmetini gerçekleştirdi. Topçu kıdemli çavuş Kolancyan müfreze komutanıydı ve teşekkür mektupları ve şeref belgeleri aldı. 

2016 yılının 1 Nisan Şaka Günü’nde Arteom ailesinden gizlice gönüllü olarak ayrıldı ve askere gitti. Ailesi eve geldiklerinde evde olmadığını gördüler, daha sonra cepheye gideceğini öğrendiler. O dönemde Artyom kurye olarak çalışıyordu, savaş sırasında kendisi ve diğer işçiler işten çıkarıldı ve ardından işe geri alındı. Savaştan sonra Artyom 25 gün daha kampta kaldı.

22 Eylül 2020 Artyom’un doğum günüydü. 5 gün sonra savaş haberini duyduktan sonra 44 gün savaşında askeri üniformasını ve askeri botlarını giyerek evin içinde huzursuzca yürümeye başladı.

Cepheye gitme girişimi başarısızlıkla sonuçlandı: 29 Eylül’de gönüllü olarak gitmeye çalıştı ama başaramadı. 3 Ekim’de Artyom annesiyle birlikte askeri komiserlikten sevk alan sınıf arkadaşını görmeye gitti. Artyom, arkadaşının evine varmadan önce askeri komiserlikten bir telefon aldı ve Artyom hemen asker oldu.

Askeri komiserliğin saat 14.00’te hazır bulunması gerekiyordu ama 30 dakika önce oradaydı. 

Artyom eğitim için ilk olarak Lusakert’e götürüldü. 

Arpine, oğlunu son kez 12 Ekim’de gördü. Annesiyle en son konuştuğunda “Rahat ol, kazanacağız” demişti. Artyom’un naaşı hemen Yerevan’a getirildi ancak yerel halk bunu geç fark etti. İsmi yanlış yazılmıştı.

28 Ekim’de adli tıp doktorlarından biri Artyom’u tanıdı, üzerinde dövmeler vardı. Aynı günün sabah saatlerinde anne Arpine Milli Savunma Bakanlığı’na geldi, birkaç gündür oğlundan haber alamadığını, biraz bilgi vermeye çalışmaları gerektiğini söyledi. Akşam eve geldiğinde insanların grup halinde evlerine girdiğini ve her şeyin ortada olduğunu gördü. “Hayatımın sonuna kadar bu acıyı çekecek olsam da çocuğumun bir an bile tutsak kalmayacağına eminim.

Artyom Kolancyan, şehadetinden sonra Doğu Ermenistan Cumhuriyeti’nin “Savaş hizmeti” madalyasıyla onurlandırıldı.